شرط سوم لا إله إلا الله: اخلاصی که نفی‌کنندۀ شرک باشد.

 

اخلاص در لغت: به معنی تصفیه‌کردن، پاک‌کردن و پالایش چیزی و تنها نمودن و دور کردن آن از آلودگی‌هاست.

حقیقت اخلاص: جدا نمودن قصد نزدیکی به الله، از همه‌ی آلودگی‌های شرک است.

دلیل اخلاص: قول الله تعالی است:

﴿أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُۚ﴾ [الزمر: ۳]

«آگاه باشید که عبادت و دین خالص برای الله است».

و قول الله تعالی:

﴿وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلَاهَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاهَ ۚ وَذَٰلِکَ دِینُ الْقَیِّمَهِ﴾ [البینه: ۵]

«و آن‌ها دستور نداشتند جز اینکه الله را مخلصانه و حق گرایانه بپرستند و نماز برپا دارند و زکات دهند و این است دین پایدار».

و از سنت: ابوهریره رضی الله عنه  از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت است که فرمود: «خوشبخت ترین مردم نسبت به شفاعت، من کسی است که خالصانه از قلبش لا إله إلّا الله را بگوید».[۱]

شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه‌الله می‌گوید: «و اصل اسلام أشهد أن لا إله إلّا الله و أن محمدا رسول الله است، پس هر کسی با عبادت خود خواهان ریا (دیده شدن) و سمعه (شنیده شدن) باشد، شهادت لا إله إلّا الله را محقق نساخته است».[۲]

[۱]– صحیح بخاری.

[۲]– مجموع الفتاوى، ج: ۱۱، ص: ۶۱۷٫