شدت ناراحتی و سختی مرگ

سکرات مرگ عقل را می پوشاند و آن را مشوش می کند ، زبان را لال ، دستها و پاها را سست و ناتوان می سازد ، سپس روح از هر رگی از رگهایش در برابر او کنده و برداشته می شود و همه ی اعضایش به تدریج و یکی پس از دیگری می میرند : نخست پاهایش سرد می شوند و سپس ساق پا ها و بعد زانو هایش و هر عضوی از اعضای او دارای سکرتی و حسرتی است ، تا می رسد به حلقوم او ، در آن هنگام است که نگاه او از دنیا و اطرافیانش قطع می گردد و درِ توبه بر او بسته می شود .
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده اند :
(( انَّ اللهَ یُقبَلُ توبهَ العبدِ ما لَم یُغَرغَر )) بروایت ترمذی.
(( خداوند توبه ی بنده را مادامی که جان او در تن باقی و نفسش به خرخره نیفتاده است ، قبول می کند)).

از امام حسن رضی الله عنه روایت شده که رسول الله صلی الله علیه وسلم ناراحتی و اَلَمِ جان کندن را چنین تعریف فرموده است :
(( هُوَ قَدرُ ثَلاث مِئَهِ ضَربَهٍ بِالسَّیف )).
به روایت ابن ابی دنیا به طور مرسل
( رنج و درد جان کندن به اندازه ی سیصد ضربه با شمشیر است).

:trident: رسول الله صلی الله علیه و سلم فرموده اند : (( مَوتُ الفُجأَهِ راحَهٌ لِلمُمِنِ وَ أَسَفٌ عَلَی الفَاجِرِ )).
بروایت احمد از حدیث عایشه رضی الله عنها
(( مرگ ناگهانی برای مومن ( واقعی ) آسایش و رحمت است و بر شخص فاجر و گناهکار ، خشم و غضب است)).