جمهور علما شب ماندن در مِنی را واجب میدانند؛ بر این اساس کسی که آن را ترک کند باید فدیه بدهد و فرقی نمیکند همۀ شبهای ماندن در منی را ترک کند یا تنها یک شب را. بر اساس رأی دیگری اگر کسی که شب ماندن در منی را ترک گفته عذری ندارد در صورتی که یک شب را در منی مانده و شبهای دیگر را ترک کرده باید به اندازۀ توانش صدقه دهد و اگر شبهای یازدهم و دوازدهم را ترک کرده باید قربانی کند و این روایتی از امام احمد([۱]) است که شیخ بن باز([۲]) و شیخ ابن عثیمین آن را برگزیدهاند.([۳])
[۱]– الإنصاف فی معرفه الراجح من الخلاف (۴/ ۳۶).
[۲]– مجموع فتاوی العلامه بن باز رحمه الله (۱۷/ ۳۸۶).
[۳]– مجموع فتاوی و رسائل فضیله الشیخ محمد بن صالح العثیمین (۲۳/ ۲۵۷).