کسانیکه مراسم مولودخوانی را جائز می دانند ( شبه افکنی می کنند ) و دلایلی ذکر می کنند که مهمترین آنها عبارتند از :
۱-آیه قرآن ( قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیرٌ مما یجمعون ) ( آل عمران : آیه ۳۱ ) بگو ( ای محمد ) به فضل و بخشش و رحمت خداوند و به آن سرخوش باشند که این کار از آنچه که جمع می کنند بهتر است . ( آل عمران : آیه ۳۱ ) پس خداوند به ما دستور می دهد که به جهت رحمت او شاد باشیم و پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم بزرگترین رحمت الهی است زیرا که خداوند می فرماید : ( و ما ارسلناک إلاّ رحمه للعالمین ) ( سوره انبیاء /آیه ۱۰۷ ) « ما ترا جز برای رحمت به جهانیان نفرستادیم. »
جواب : استدلال نمودن آنها به دو آیه بی مورد است و حمل نمودن آیه به غیر منظور آیه است و ثابت نمودن وجهی است که ، از داناترین مردم به کتاب خداوند و فهیم ترین آنها به منظور خداوند و با درایت ترین به آیات قرآنی چنین وجهی ثابت نشده است و مخالفت بر قواعد و قوانین شریعت در فهم معانی قرآنی و استنباط نمودن معانی در فهم سلف صالح و قرنهای بافضیلت گذشته است در حالیکه شیخ بن قیم ( رحمه الله ) در این باره می فرماید که گفتار سلف صالح در منظور خداوند از این آیه این است که فضل و رحمت خداوند همانا قرآن و سنت پیامبر است .
۲-آنچه که در صحیحین ثبت شده مبنی بر اینکه پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم یهودیان مدینه را دید که در روز عاشورا روزه می گیرند و علت را از آنها پرسید آنها جواب دادند که روز عاشورا روزی است که خداوند فرعون را غرق کرد و حضرت موسی (ع) را نجات داد و ما از جهت شکرگزاری بر خداوند آنروز را روزه می گیرم . پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند : من از شما به موسی (ع) حق دارترم و ایشان ( پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم ) نیز آن روز را روزه گرفتند و به روزه گرفتن در آن روز دستور دادند . آنها ( مؤیدین مولودخوانی ) می گویند چه نعمتی بزرگتر از نعمتی است که پیامبر گرامی مان ، پیامبر رحمت در آنروز ابراز شادی کند و بنابراین به مسلمانان نیز لازم می شود که در آنروز به شکرانه این نعمت با جشن گرفتن ابراز شادی کنیم .
جواب : استدلال آنها به روزه روز عاشوراء استدلال باطلی است و قیاس فاسدی است چرا که ما باید به خاطر نعمت بعثت پیامبر بزرگوارمان خداوند را شاکر باشیم نه بر میلاد وی . علاوه بر آن روزه روز عاشورا مشروع است و به استناد سنت پیامبر گرامیمان صلى الله علیه وآله وسلم مستحب می باشد در حالیکه در سیره و سنت پیامبر جشن گرفتن میلاد ایشان برای ما مشروع نمی باشد.
۳-حدیثی که بیهقی از انس ( رض ) روایت می کند بدین مضمون که پیامبر گرامی صلى الله علیه وآله وسلم پس از نبوت سالروز تولد خودش را عقیقه کرد . با توجه به اینکه عبدالمطلب جد بزرگوارش نیز روز هفتم میلادش را عقیقه نموده بود ، پس این عمل تکراری پیامبر را اظهار نمودن شکر بر خدا بر رحمت به جهانیان نمودنش حمل می کنند . کمااینکه به امتش مشروع می باشد تا از آن راه و روش تبعیت کنند .
جواب : این حدیث را امام مالک (رح) جزو سخنان و احادیث باطل ذکر کرده اند کمااینکه از ابن رشد در کتاب « العقیقه » ـ از کتابهای مقدمات و ممهدات ـ نقل نموده و امامانی چون عبدالرزاق و ابوداود و امام احمد و ابن حبان و بزار و دیگران ضعیف بودن سند این حدیث را بیان نموده اند . ( به دلیل ضعیف بودن احادیث منقوله از عبدالله بن المحور که یکی از راویان این حدیث است ) و بر فرض صحیح بودن این حدیث دلیلی بر مولودخوانی در آن نیست .
۴-حدیثی که از عروه روایت شده که در حق ثویبه کنیز ابولهب که ابولهب بخاطر مژدگانی ایشان به تولد پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم آنرا آزاد نمود و پیامبر را شیر می داد می گوید . که پس از فوت ابولهب او را در خواب دیده اند که در میان آتش جهنم است از حال او پرسیدند . گفته شده که او در آتش جهنم است مگر اینکه در هر شب دوشنبه بخاطر اینکه ثویبه را جهت مژدگانی میلاد پیامبر آزاد کرده ، تخفیف داده می شود و آتش جهنم کاسته می شود ( مؤیدین مولودخوانی ) می گویند اگر حال و روز ابولهب کافر در میان اهل جهنم به خاطر مژدگانی میلاد پیامبر اینگونه باشد و با اینکه وی کافر است تخفیف قائل شوند پس حال و روز مسلمان یکتا پرستی که به میلاد پیامبر اظهار خوشی می کند و آنچه را که در توان دارد برای خوشحالی دیگران صرف می نماید چه خواهد بود ؟
جواب : این حدیث نیز کمااینکه امام بخاری و حافظ در کتاب الفتح ذکر و بیان نموده حدیث مرسل است .
کمااینکه خواب و رؤیا نیز نمی تواند دلیل باشد این قصه مخالف ظاهر قرآن کریم است . جائیکه آیات متعددی دلالت دارد بر اینکه هیچ عمل نیکی بر کافر روز قیامت منفعتی نخواهد داشت آیه کریمه ( و قدمنا الی ما عملوا من عمل فجعلناه هباء منثورا ) ( سوره فرقان / آیه ۲۳ ) « و متوجه شدیم به سوی آنچه کردند از کردار پس آنرا مانند ذره های پراکنده ساختیم ( بر باد کردیم) کافر هر عمل نیکی که انجام می دهد نتیجه اش را در همین دنیا می بیند . و در آخرت از عذاب آنها کاسته نمی شود و لحظه ای مهلت و یا اجازه استراحت داده نمی شوند چنانچه در آیه ۸۶و۱۶۲ سوره مبارکه بقره و آیه ۸۸ سوره مبارکه آل عمران و آیه ۸۵ سوره مبارکه نحل بدان سراحتا می فرماید:« فلا یخفف عنهم العذاب ولاهم ینصرون» و دربقیه «لایخفف عنهم العذاب ولاهم ینظرون» آمده ودر آیه ۳۶ سوره مبارکه فاطر آمده «ولا یخفف عنهم من عذابها»)
۵-گویند اگر جشن و مراسم مولودخوانی در روز دوازدهم ربیع الاول و یا ماه ربیع الاول و یا هر روز شخص دیگری انجام نگرفت بلکه در روزها و یا ماههای دیگر انجام پذیرد اشکالی ندارد و جشن گیرنده مأجور است .
جواب : این ادعا نیز باطل است و حرفی مفت و مردود است زیرا که اصل در عبادات و امور شرعی ، توقیفی است و هیچ عبادتی که برای خداوند متعال انجام گیرد بدون معین و کیفیت خاص مادامیکه از جانب شارع امر خاصی نیامده باشد جایز نیست و گرچه برای ذکر خداوند متعال و یا قرائت سیره و سنت پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم باشد . درحالیکه در واقع این مراسم و جلسه ها در ماه ربیع الاول فراوان می شود و حتی برای شکرگزاری آن جمع می شوند .
۶-مولودخوانی حلقه ذکری است و صدقه و خیرات و مدح پیامبر و تعظیم جناب پیامبر صورت می گیرد و این کارها از لحاظ شرعی کارهای مطلوب و پسندیده است و احادیث صحیحی نیز در این باره و در تأیید اینگونه اعمال آمده است .
جواب : آری احادیث فراوانی درباره تشویق و تحسین ذکر خداوند و انواع صدقات و خیرات آمده است و لیکن ثوابی برای اینگونه اجتماعات بخصوص با این شکل و هیئت خاصی و در وقت مخصوص نیامده است و هیچگونه تحریض و تشویقی نیز برای آنچه که در این شبها از ذکرها و دعاها خوانده می شود به دست نرسیده و هیچ اصالت شرعی و دلالت وحی ندارد و آن شعرهایی که آکنده از اغراق و غلو در مدح و یاوه گویی ها به عین ذکر نگردیده است .
۷-شخصی از پیامبر گرامی صلى الله علیه وآله وسلم از روزه روز دوشنبه پرسیده ، پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم جواب دادند : روز دوشنبه روز میلاد من و روزی است که بر من وحی نازل شد . مسلم روایت می کند .
پس پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم روز دوشنبه را بخاطر اینکه در آنروز زاده شده تعظیم نموده است . روز میلاد ایشان را که با دوازدهم ربیع الاول مصادف است برای تعظیم و جشن گیری تعیین شده است .
جواب : آنچه از طرف شارع برای روز دوشنبه هر هفته خواسته شده روزه گرفتن در آن روز است و نه بیشتر و بدون قید و بند آن به سال و به ماه بلکه هر هفته روز دوشنبه مستحب است روزه گرفت .
پس موافقت پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم در روزه گرفتن ، روز دوشنبه است بدون قید آن به روز معینی ( اعم از ماه و سال ) در حالیکه آنها ـ آن روز را فقط به روز دوشنبه ماه ربیع الاول در هر سال خاصی می گردانند ـ گذشته از این آنها این روز را به خاطر توصیه و سفارش پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم به روزه گرفتن این روز آنرا بزرگ نمی شمارند و با اینکه در این روز به اندازه ای فضیلت و ثواب نهفته که اعمال بندگان را فرامین خداوند تحت پوشش قرار می دهد و روزه دار بودن شخص را در آن روز با فضیلت تر قرار داده ولی آنها ( مبتدعین ) آنروز را با خوردن و نوشیدن و طرب و شادی در بدترین حالت تکریم می نمایند و با توجه به اینکه عبادات توقیفی است و فقط از جانب شارع باید تعیین گردد .
پس روزی را خاص عبادت یا عبادتی را به خداوند نسبت دادن نیاز به دلیل شرعی دارد و به اینگونه از بدعت ها هیچگونه دلیلی شرعی وجود ندارد ( مانند مطالب گذشته ) و فراموش نشود که آنچه که ما به آن اشاره کردیم این است که روز دوازدهم ربیع الاول روز وفات پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم و قطع شدن وحی از آسمان به سوی زمین است ( بنابر قول علمای شرع ) پس ترا خدا به من بگو که آیا برای وفات پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم باید مراسم گرفت ( و سوگواری کرد ) و یا برای ولادت ایشان ( جشن و سرور کرد ) و آیا اصولاً می شود در یک روز هم غم و هم شادی کرد ؟؟ و در پایان عرایضم باید عرض کنم ـ که بنده که گمان نمی کنم که ایمان و تقوای شما و پیروی از دوست و حبیب دلت محمد مصطفی صلی الله و پیش کشیدن شریعتش بر هوی و هوست و رأی و نظرت و نظر مردم و حرفهای آنها اجازه بدهد ، بنده گمان می کنم که همه موارد فوق جملگی به تو می گویند که : « مراسم نگیر » « لاتحتفل » خداوند متعال بر پیامبر گرامیمان محمد مصطفی و اهل بیت و جمیع اصحاب وی درود فرستد .
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین