شانزدهمین پایه از پایه‌های ایمان: حرص شخص به دینش تا آنجا که به جهنم رفتن برای او دوست داشتنی تر از کافر شدن باشد

دلیل آن حدیثی است که در قبل بیان شد: سه چیز است که اگر بوجود آید شیرینی ایمان حاصل می­شود… سپس فرمود: «در جهنم افتادن برای او دوست داشتنی­تر از برگشتن به کفر باشد بعد از اینکه الله او را از آن [کفر] نجات داد» و در حدیث دیگر آمده است: «أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ غَنَمًا بَیْنَ جَبَلَیْنِ، فَأَعْطَاهُ إِیَّاهُ، فَأَتَى قَوْمَهُ فَقَالَ: «أَیْ قَوْمِ أَسْلِمُوا، فَوَاللهِ إِنَّ مُحَمَّدًا لَیُعْطِی عَطَاءً مَا یَخَافُ الْفَقْرَ» فَقَالَ أَنَسٌ: «إِنْ کَانَ الرَّجُلُ لَیُسْلِمُ مَا یُرِیدُ إِلَّا الدُّنْیَا، فَمَا یُسْلِمُ حَتَّى یَکُونَ الْإِسْلَامُ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنَ الدُّنْیَا وَمَا عَلَیْهَا»[۱]. «مردی از پیامبر  صلی الله علیه وسلم غنیمت زیادی خواستار شد و او نیز آن را به او عطا فرمود، او به نزد قومش رفت و گفت: ای قومِ [من] اسلام آورید زیرا قسم به الله محمد [مال] عطا می­کند در حالی‌که از فقر نمی­هراسد. انس رضی الله عنه گفت: مردانی وجود دارند که جز برای [متاع] دنیا ایمان نمی­آورند ولی عاقبت آنها این می­شود که نزد آنها اسلام از دنیا و آنچه در آن است، عزیزتر می‌شود».

 

 

[۱] – صحیح مسلم: ۶۱۶۰- ۶۱۶۱٫