شاعر مغرور

شاعر اندلسی به کثرت عشق و دلباختگی خود فخر می‌کند و مغرور است و می‌گوید:

شکا ألـم الفراق النّاس قبلی

وروّع بالجوی حیّ ومیت([۱])

یعنی: مردمان قبل از من از درد فراق و جدایی شکایت کرده‌اند و زنده و مرده به عشق و دلباختگی هراسان گشته‌اند.

اگر درون و قلب این شاعر اندلسی به جای عشق مجازی، عشق و غم ذکر، روحانیّت و ربّانیّت خدا بود به حقّ می‌رسید.

[۱]– کتاب لاحزن / تألیف عائض القرنی.