سی امین پایه از پایه‌های ایمان: آزادکردن برده به نیت تقرب به خدواند متعال

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَهَ ١١ وَمَآ أَدۡرَىٰکَ مَا ٱلۡعَقَبَهُ ١٢ فَکُّ رَقَبَهٍ ١٣﴾ [البلد: ۱۱ – ۱۳]. «از گردنه عبور ننموده [چون از هوای نفس خود تبعیت می­کند] * و تو چه می­دانی گردنه چیست؟ * آزاد کردن برده است».

أبی هریره رضی الله عنه آورده پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مَنْ أَعْتَقَ رَقَبَهً أَعْتَقَ اللَّهُ بِکُلِّ عُضْوٍ مِنْهَا عُضْوًا مِنْ أَعْضَائِهِ مِنَ النَّارِ حَتَّى فَرْجَهُ بِفَرْجِهِ»[۱]. «هرکس بردۀ را آزاد کند، خداوند به آزادی هر عضو آن [برده] عضوی از اعضای [آزادکننده] را از آتش جهنم آزاد می‌گرداند (نگه می­دارد)، تا جایی‌که عضو تناسلی‌اش به آزادی عضو تناسلی وی».

 

 

 

[۱]– صحیح بخاری: ۲۵۱۷- ۶۷۱۵؛ صحیح مسلم: ۳۸۶۸- ۳۸۶۹- ۳۸۷۰؛ سنن ترمذی: ۱۵۴۱؛ سنن نسائی: ۳۱۴۲- ۳۱۴۵؛ صححه آلبانی.