“اقْرَءُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ یَأْتِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ شَفِیعًا لِأَصْحَابِهِ، اقْرَءُوا الزَّهْرَاوَیْنِ الْبَقَرَهَ، وَسُورَهَ آلِ عِمْرَانَ، فَإِنَّهُمَا تَأْتِیَانِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ کَأَنَّهُمَا غَمَامَتَانِ، أَوْ کَأَنَّهُمَا غَیَایَتَانِ، أَوْ کَأَنَّهُمَا فِرْقَانِ مِنْ طَیْرٍ صَوَافَّ، تُحَاجَّانِ عَنْ أَصْحَابِهِمَا، اقْرَءُوا سُورَهَ الْبَقَرَهِ، فَإِنَّ أَخْذَهَا بَرَکَهٌ، وَتَرْکَهَا حَسْرَهٌ، وَلَا تَسْتَطِیعُهَا الْبَطَلَهُ”.
قرآن را بخوانید زیرا روز قیامت برای یارانش شفاعت می کند, زهراوین (دو چیز بسیار نورانی): سوره ی بقره وآل عمران را بخوانید, زیرا این دو سوره روز قیامت همانند دو ابر, ویا به صورت دو سایبان در می آیند که بر انسان سایه می افکنند, ویا به صورت دو دسته پرندگان صف کشیده ومتصل به هم می آیند که بالهایشان را گشوده اند, واز یاران خود دفاع خواهند کرد, سوره ی بقره را بخوانید زیرا خواندن (وپایبندی بر قرائت وعمل به آن) برکت, وترک کردنش سبب افسوس و حسرت است, وساحران در مقابل آن ناتوانند (یا نمی توانند بر خواننده ی آن تسلط یابند).
(روایت امام مسلم از سیدنا أبو أُمامَه بَاهِلِی رضی الله عنه).