سواد اعظم

منظور از این واژه، رسول الله  صلی الله علیه و سلم و اصحاب بزرگوارش می باشد؛ آنها همان اکثریتی هستند که به حق نازل شده از سوی خداوند تمسک جستند؛ کسانی که پیشوا نمودن آنها در حق، واجب است و باید به آنچه آنها متمسک شدند، تمسک جست. رسول الله  صلی الله علیه و سلم فرمودند: «اِنَّ اللَّهَ لَا یَجْمَعُ أُمَّتِی عَلَى ضَلَالَهٍ، وَیَدُ اللَّهِ عَلَى الْجَمَاعَهِ…»[۱] «خداوند متعال امت مرا بر گمراهی جمع نمی کند و دست خداوند همراه جماعت است.»

و آنها سواد اعظم یعنی عموم مسلمانان هستند، کسانی که منتسب به رافضه یا اشاعره یا معتزله نیستند.

[۱] – ترمذی: ۲۱۶۷ و … آلبانی در صحیح الجامع: ۱۸۴۴ آن را صحیح دانسته است.