وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
«ثَلاَثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ وَجَدَ حَلاَوَهَ الإِیمَانِ: أَنْ یَکُونَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا، وَأَنْ یُحِبَّ المَرْءَ لاَ یُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ، وَأَنْ یَکْرَهَ أَنْ یَعُودَ فِی الکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْقَذَهُ اللهُ مِنْهُ کَمَا یَکْرَهُ أَنْ یُقْذَفَ فِی النَّارِ».[۱]
«سه چیز است که در هر کس باشد شیرینی و حلاوت ایمان را در یافته است: این‌که خدا و رسول خدا از هر چیز نزد او محبوب‌تر باشند. این‌که فقط به خاطر خدا شخص محبوبش را دوست بدارد و این‌که از بازگشت به کفر بعد از این‌که خداوند او را از آن نجات داده است، متنفر باشد، همان‌طور که از انداخته شدن در آتش متنفر است».
[۱]– بخاری، ۱۵ و مسلم، ۶۰٫