وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
عَنْ أَبِی موسى {رَضی اللهُ عَنهُ}قَالَ:
قَالَ رَسُولُ (صلی الله و سلم):
«ثَلاثَهٌ لَهُمْ أَجْرَانِ: رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ آمَنَ بِنَبِیِّهِ وَآمَنَ بِمُحَمَّدٍ
(صلی الله و سلم)، وَالْعَبْدُ الْمَمْلُوکُ إِذَا أَدَّى حَقَّ اللَّهِ وَحَقَّ مَوَالِیهِ، وَرَجُلٌ کَانَتْ عِنْدَهُ أَمَهٌ فَأَدَّبَهَا فَأَحْسَنَ تَأْدِیبَهَا وَعَلَّمَهَـا فَأَحْسَـنَ تَعْلِیمَهَا، ثُمَّ أَعْتَقَهَا فَتَزَوَّجَهَا فَلَهُ أَجْرَانِ».
(بخارى: ۹۷).
ترجمه:
ابوموسی اشعری
{رَضی اللهُ عَنهُ}میگوید: رسول الله
(صلی الله و سلم) فرمود:
«سه شخص اند که نزد خدا دو اجر دارند.
اول: اهل کتابی که به پیامبرش و به محمد (صلی الله و سلم) ایمان بیاورد.
دوم: غلامی که حق خدا و صاحبش را ادا کند.
سوم: مردی که کنیزش را بخوبی تربیت نماید و علم و دانش بیاموزد. سپس او را آزاد نماید و با وی ازدواج کند. هریک از اینها دو پاداش دارند».