نسائی رحمه الله کتاب ”السنن الکبرى” را تألیف کرده و صحیح، و معلول را در آن جای داده و سپس آن را در کتابی با نام ”السنن الصغرى” خلاصه نموده و آن را ”المجتبى” نام نهاده است که در این کتاب هرآنچه از احادیث را که به نظر وی صحیح می آمده را گردآورده و روایت نسائی از احادیث در این کتاب جمع گشته است.
در کتاب ”المجتبى” کم ترین تعداد احادیث ضعیف و رجال عیب دار در میان دیگر کتاب های حدیث وجود دارد و در رتبه ی بعد از صحیحین قرار دارد. این کتاب به دلیل شدت دقت و تحقیق مولفش در مورد رجال آن از لحاظ رجال بر “سنن ابوداود و ترمذی” برتری دارد. حافظ ابن حجر رحمه الله می گوید: چه بسیار رجالی که ابوداود و ترمذی حدیث از وی نقل نموده ولی نسائی از نقل حدیث از آنان خودداری کرده و حتی از نقل احادیث از عده ای در ”الصحیحین” نیز اجتناب ورزیده است.
به طور کلی می توان گفت که شرط نسائی در ”المجتبى” بعد از “الصحیحین” قوی ترین شروط به حساب می آید.
* نسائی:
نام او ابوعبدالرحمن احمد بن شعیب بن علی نسائی می باشد. به این دلیل به وی لقب نسوی داده شده که بیان کننده ی نسبت وی به نسا شهری معروف در خراسان است.
در سال ۲۱۵ در شهر نسا دیده به جهان گشود. در طلب حدیث به سیر و سفر پرداخت و از علمای اهل حجاز، خراسان، شام و جزیره و غیره استماع حدیث نمود. مدتی طولانی در مصر اقامت گزید. نوشته هایش در آن دیار گسترش یافت و آنگاه به سوی دمشق رهسپار گردید و در آن جا رنج بسیار دید. ایشان در سال ۳۰۳،در رمله در فلسطین و در سن هشتاد و هشت سالگی دار فانی را وداع گفت.
از ایشان آثار بسیار درباره ی حدیث و علل برجای مانده. خدایش بیامرزاد و مسلمانان از آثار و خدماتش بهره مند گردند.