وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
این کتاب به اسم ”جامع الترمذی” نیز شهرت یافته است. ترمذی رحمه الله آن را در مورد ابواب فقه تألیف نمود و در آن احادیث صحیح و حسن و ضعیف را با مشخص نمودن رتبه ی هر حدیث در جای خود و بیان وجه و دلایل ضعف آن احادیث جای داده است. همچنین سعی کرده است تا توضیحاتی را در مورد آن ها از اهل علم و صحابه و دیگران آورده و در آخر پایان کتابی را در مورد ”العلل” جدا نموده که به بیان موارد بسیار مهمی می پردازد.
نوشته است: تمام احادیثی که در این کتاب گردآمده است بدان عمل می شود و برخی علما به عمل به این کتاب به جز این دو حدیث پی گرفته اند : حدیث ابن عباس (أن النبی -صلّى الله علیه وسلّم- جمع بین الظهر والعصر بالمدینه والمغرب والعشاء من غیر خوف ولا سفر) یعنی: «همانا پیامبر صلّى الله علیه و سلّم- نمازهای ظهر و عصر، همنین مغرب را با عشاء در مدینه بصورت جمع می خواند، درحالیکه ترس و سفری در کار نبود.» و حدیث: (إذا شرب فاجلدوه، فإن عاد فی الرابعه فاقتلوه) یعنی: «اگر می بنوشد، تازیانه اش بزنید و چنانچه به سوی آن برگش وی را بکشید.»
در این کتاب فوائد و نکات مهم فقهی و حدیثی وجود دارد که در کتاب دیگری یافت نمی شود و مورد پسند علمای حجاز و عراق و خراسان وقتی مولف کتاب آن را به ایشان عرضه نمود، واقع شد.
همچنین ابن رجب معتقد است که: می دانم که ترمذی در کتابش صحیح و حسن و غریب را نقل کرده است. می دانم که برخی از احادیث غریبی که وی در کتابش گردآورده است منکر و ناپذیرفتنی اند بویژه در بحث فضائل. لکن اغلب آن ها را خود مشخص می نماید. ندیده ام که از کسی که متهم به دروغگویی باشد حدیثی را نقل کرده باشد، گرچه از اشخاص بدحافظه و کسانی که احادیثشان سست و ضعف می باشد حدیث آورده ولی اغلب مسأله را خودش بیان نموده و در مورد آن سکوت نکرده است.
* ترمذی:
نام وی ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره سلمی ترمذی است و در “ترمذ” که شهری در حاشیه ی رود جیحون می باشد و در سال ۲۰۹هـ به دنیا آمده است. او نیز سرزمین ها را گشته و از اهل حجاز و عراق و خراسان حدیث استماع نموده است.
د ر مورد امامت و قدر و اهمیت وی همگی اتفاق نظر داشته اند، تا جاییکه امام بخاری به او اعتماد داشته و از وی حدیث می گرفت، درحالیکه امام بخاری یکی از اساتید وی بود.
امام ترمذ در سال ۲۷۹هـ ق در سن هفتاد سالگی دار فانی را وداع گفت. کتاب هایی بسیار مفید و سودمندی را در مورد علل و دیگر مسائل به رشته ی تحریر درآورده بود. ( رحمه الله، وجزاه الله عن المسلمین خیرًا(.