سنت در اصطلاح اصولیین

در اصطلاح اصولیین: سنت از نگاه اصولی‌ها اصلی از اصول احکام شرعی و دلیلی از دلایل است که بعد از قرآن کریم قرار می­گیرد و عبارتست از: هرچیزی که از پیامبر ج از قول یا فعل یا تقریر صادر شده باشد.^[۱] بر این اساس سنت در نزد علمای اصول عبارتست از منقولات و نصوصات شرعی که غیر از قرآن کریم باشد، یعنی کلام رسول الله ج یا فعل او را به عنوان سنت می‌شناسند. مثلا پیامبر ج می‌فرماید: «لا ضَرَرَ وَلا ضِرار»^[۲] حال از نظر یک اصولی این سخن نه کلام الله است و نه اجماع و نه قیاس، بلکه داخل در سنت می‌باشد، و این سخن جزو ادله‌‌ی نقلی می‌باشد که داخل در قرآن نیست بلکه جزو نصوصی است که از پیامبر ج صادر گشته است

[۱]– الوجیز فی أصول الفقه؛ دکتر عبدالکریم زیدان، ص۱۶۱٫

[۲]– یعنی: نه به خود زیان برسانید و نه به دیگران. (صحیح – روایت ابن ماجه و السلسله الصحیحه؛ شماره۲۵۰).