سلفیت چه می خواهد؟

زمانی که ربیع بن عامر نزد رستم فرمانده فارس رفت و با این سوال مواجه شد که چه چیزی شما را به اینجا کشانده است؟ در پاسخ به این سوال گفت: «خداوند ما را فرستاده تا بندگان را از عبادت بندگان به عبادت پروردگار بندگان و از ظلم ادیان به عدالت اسلام و از تنگی دنیا به سوی وسعت دنیا و آخرت هدایت کنیم.»

و این همان خواسته ی سلفی ها از تمام انسان ها، عرب و عجم، سفید و سرخ می-باشد. و این همان وظیفه پیامبران در زمین یعنی هدایت مردم برای بندگی الله، پروردگار جهانیان و نشر عدل در بین مردم است که این مهم با تحکیم شریعت الهی میسر می باشد.

منهج ما در این مسیر:

راه و روش ما را قرآن کریم ترسیم نموده است. الله متعال می فرماید: «قُلْ هَذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِیرَهٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ»: «ای پیامبر!) بگو: «این راه من است، من با بصیرت (کامل) به سوی الله دعوت می‌کنم و کسانی‌که از من پیروی کردند (نیز چنین می‌کند) و الله پاک و منزه است و من از مشرکان نیستم.» (یوسف: ۱۰۸)

و می فرماید: «ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ»: «با حکمت و پند نیکو (مردم را) به راه پروردگارت دعوت نما و با روشی که نیکو‌تر است، با آن‌ها (بحث و) مناظره کن، بی‌تردید پروردگارت به (حال) کسی‌که از راه او گمراه شده است؛ دانا‌تر است، و (نیز) او به هدایت‌یافتگان دانا‌تر است.» (نحل: ۱۲۵)

با حکمت و پند و اندرز نیکو مردم را دعوت می دهیم، بشارت داده و بیم می دهیم، تشویق کرده و می ترسانیم؛ و روش ما در این مسیر همان است که خداوند متعال به رسولش فرمود: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا * وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا * وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا * وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا»: «ای پیامبر! ما تو را گواه و بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده فرستادیم. و دعوت کننده به سوی الله به فرمان او و چراغی روشنی بخش قرار دادیم. و مؤمنان را بشارت ده که برای آن‌ها از سوی الله فضل بزرگی است. و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزار‌شان را و اگذار (و به آنان اعتنای نکن) و بر الله توکل کن و الله (به عنوان) کارساز (و مدافع) بسنده است.»

ما تنها مامور به هدایت به معنای راهنمایی و تبلیغ ارشادی هستیم به این معنا که به مردم ابلاغ کرده و آنها را دعوت می دهیم، حق را برای آنها بیان می کنیم، راه سعادت را برای آنها روشن می کنیم، حلال و حرام را به آنها معرفی می کنیم، سنت و بدعت، هدایت و گمراهی و اوامر و نواهی الهی را برای آنها آشکار می کنیم و خواستار سعادت دنیا و آخرت برای آنها هستیم.

منهج ما در این مسیر رهنمود الهی است که می فرماید: «وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ»: «بگو: حق از سوی پروردگارتان (آمده) است پس هرکس که می خواهد (بدان) ایمان بیاورد و هرکس می خواهد (بدان) کافر شود.» (کهف: ۲۹)

اما هدایتِ توفیق در حیطه اختیارات ما نیست و از آن سوال نمی شویم و بدان مامور نشده ایم و مالک آن نیستیم؛ چراکه این در محدوده اختیارات خداوند متعال است.

چنانکه الله متعال می فرماید: «ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ»: «این هدایت الله است که هرکس را بخواهد با آن هدایت می‌کند و هرکس را که گمراه سازد، پس برای او هیچ هدایت کننده نخواهد بود.» (زمر: ۲۳)

و می فرماید: «مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا»: «الله هرکس را هدایت کند، پس او هدایت یافته (واقعی) است و هرکه را گمراه کند، سرپرست و راهنمائی هرگز برای او نخواهی یافت.» (کهف: ۱۷)

و خداوند متعال به پیامبرش می فرماید: «إِنَّکَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ»: «(ای پیامبر!) بی‌تردید تو هرکس را دوست داری نمی‌توانی هدایت کنی، ولی الله هرکس را بخواهد هدایت می‌کند و او به هدایت شدگان آگاه‌تر است.» (قصص: ۵۶)

و می فرماید: «لَیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ»: «هدایت آنان بر عهده تو نیست و لیکن الله هر که را بخواهد هدایت می‌کند.» (بقره: ۲۷۲)

و می فرماید: «لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ»: «به راستی (ما) آیات روشنگری نازل کردیم و الله هرکس را  که بخواهد به راه راست هدایت می‌کند.» (نور: ۴۶)

اما با وجود همه تلاشی که به دعوت تمام مردم با ادیان متفاوت – مسلمانان و یهودیان و نصاری و مشرکان – معطوف است اما هیچکس را به پیروی از حق ملزم و مجبور نمی کنیم چراکه ما بر مبنای اوامر و هدایت قرآن و در مسیر بهترین مردمان، محمد فرستاده خداوند رحمان، حرکت می کنیم.

 خداوند متعال می فرماید: «لَا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ»: «در (قبول) دین هیچ اجباری نیست، به راستی که راه راست (و هدایت) از راه انحراف (و گمراهی) روشن شده است. پس هرکس به طاغوت کفر ورزد و به الله ایمان آورد، پس به راستی که به دستگیره محکمی چنگ زده است، که آن را گسستن نیست و الله شنوای داناست.» (بقره: ۲۵۶)

و نیز به رسولش می فرماید: «وَلَوْ شَاءَ رَبُّکَ لَآمَنَ مَنْ فِی الْأَرْضِ کُلُّهُمْ جَمِیعًا أَفَأَنْتَ تُکْرِهُ النَّاسَ حَتَّى یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ * وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَیَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ»: «و اگر پروردگار تو می‌خواست، مسلماً تمام کسانی‌که در (روی) زمین هستند، همگی ایمان می‌آوردند، آیا تو می‌خواهی مردم را مجبور کنی تا که ایمان بیاورند؟! و هیچکس جز به فرمان الله نمی‌تواند ایمان بیاورد و (الله) پلیدی را بر کسانی‌که نمی‌اندیشند قرار می‌دهد.» (یونس: ۹۹-۱۰۰)

این روش ما در دعوت به سوی خداوند متعال است و این راه ما و این عمل ما و این خواسته ما از مردم است.

بنابراین دعوت ما، دعوت پیامبران و رسالت ما، رسالت پیامبران است و بر مبنای راه و روشی که رسول الله ترسیم نموده حرکت می کنیم و همچون صحابه عمل نموده و پایبند بوده و راهنمایی می کنیم.

اما آنچه در رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی از نوع خواندنی و شنیداری و تصویریِ آن به دروغ و از روی نیرنگ و فریب به ما نسبت می دهند که حدود را اقامه می کنیم و گوش ها را قطع می کنیم و ضریح و بارگاه ها را خراب می کنیم و مردم را به پذیرفتن و هدایت و استقامت اجبار و اکراه می کنیم، بر ما مصداق پیدا نمی کند..

الله متعال می فرماید: «کَبُرَتْ کَلِمَهً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِنْ یَقُولُونَ إِلَّا کَذِبًا * فَلَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ عَلَى آثَارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا»: «چه سخن بزرگی از دهان-های شان بیرون می آید!! آنان جز دروغ وافتراء نمی گویند. نزدیک است خویشتن را در پی ایشان از غم و خشم اینکه آنان بدین کلام ایمان نمی آورند (خود را) هلاک سازی.» (کهف: ۵-۶)

الله برای ما کافی است و بهترین وکیل است.

با این همه از خداوند متعال می خواهیم که آنها را مورد آمرزش خویش قرار داده و به راه راست هدایت کند.

آنچه پیش تر ذکر شد، برخی از اقوال اهل علم بود که از کتاب های شان نقل نمودم و از خداوند متعال خواستارم که به وسیله آنها تو را بهره مند گرداند. گمان می کنم پس از این توضیح، مفهوم سلفیت برایت واضح و آشکار شده باشد. و دانستی که سلفیت همان اهل سنت و جماعت هستند و هر مسلمانی را شامل می شود که پیرو چیزی باشد که بر محمد نازل شده و بدان کفایت کند و به عنوان دین بدان راضی باشد و به کتاب و سنت بر مبنای فهم سلف صالح پایبند باشد و از بدعت های گمراه کننده دوری کند و با جماعت مسلمانان همراه باشد.

برادرم، پس از این تو را به استقامت و پایبندی به مسیر مستقیم و دوری از مسیرهایی که در راه ایجاد شده توصیه می کنم. بر حذر باش از اینکه وارد تاریکی  حزب-گرایی و بدعت و تعصب شوی وبا قران سنت و صحابه مخالفت ورزی  هلاک و نابود شوی ؛ خداوند تو را نگه دارد از اینکه به دام های آنان گرفتار شوی یا به سخنان آنها گوش دهی؛ لازم است که اولین امری را که پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار و کسانی که از آنها به نیکویی پیروی کردند و ائمه نیز بدان راضی شدند، بر خود لازم گیری که راه نجات همین است و بس. خداوند تو را در آنچه دوست دارد، توفیق دهد و به راه راست هدایت کند.