آنها بر مبنای دین دوست می دارند و به خاطر خود انتقام نمی گیرند و دشمنی نمی کنند بلکه دوستی آنها تنها برای الله و رسولش و مومنان است و بیزاری و دشمنی آنها نیز برای الله است و موضع گیری آنها در این زمینه ثابت است و تغییر نمی کند و تبدیل نمی پذیرد. الله متعال می فرماید: «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا»: «یار و ولی شما تنها الله است و پیامبرش و آنها که ایمان آوردهاند.» (المائده: ۵۵)
شیخ الاسلام ابن تیمیه می گوید: «برای هیچکس جایز نیست که شخصی را برای امت مشخص کند و به راه و روش و طریقت او دعوت کند و بر مبنای آن دوستی و دشمنی ورزد مگر اینکه آن شخص رسول الله باشد. حق ندارد که جز کلام الله و رسولش و آنچه امت بر آن اتفاق نظر دارند، معیار دوستی و دشمنی قرار دهد؛ بلکه عملکردی جز این، روش اهل بدعت می باشد که شخصی یا کلامی را مشخص نموده و چنین بین امت تفرقه می اندازند و بر مبنای آن کلام یا آن نسبت دوستی و دشمنی را تنظیم می کنند.
مسلمانان جز کتاب و سنت به قراردادی که نوشته شود یا وثیقه ای که مهر شود یا منهجی که این مساله در آن تایید شود، نیازی ندارند. کار در اسلام همچون شرکت یا موسسه یا جمعیت یا کمیته و انجمنی نیست که مردم منتظر اجازه ورود به آن یا اعلام موافقت با آنها برای استخدام در آن باشند؛ بلکه برای ورود به آن نیازی به کارت عضویت یا انتساب یا دوستی و ولای با این اسما و شعارها و آگهی ها نیست..
و برای مسلمان جایز و روا نیست که بر مبنای حزب و گروه یا تجمعی دوستی یا دشمنی کند یا اینکه بر این باور باشد که حق همان است که از سوی حزب و گروه وی صادر می گردد و باطل در غیر آن است.