سلفیت با سیاست شرعی همراه است. سیاست شرعی به معنای احاطه بر احکام حکومت داری و شناخت حقوق حاکم و رعیت و هدایت حقائق بر مبنای موازین شرعی که همان رعایت امور امت اسلامی بر مبنایی می باشد که با قرآن و سنت نبوی مخالف نباشد. و در این امر، مهم ترین اولویت مسائل توحید و ایمان می باشد.
زیرا عقیده اولین واجب و آخرین واجب می باشد. و این همان سیاست به معنای پاک اسلامی آن می باشد که امور امت ربانی را رعایت و هدایت می کند. اما سیاست معاصر که به معنای قدرت بر مبنای فریب و حیله و نیرنگ و با محوریت دروغ و نقض عهد و پیمان است، در واقع سیاستی هم قرین با نفاق است. چراکه در آن ضایع شدن عقیده و نابودی شعور ایمانی و از بین رفتن روابط بر مبنای ولا و براء و فریب دادن عموم مسلمانان است.
این سیاستی است که سلفیت آن را انکار نموده و در مورد آن هشدار می دهد و از قید و بندها و شر آن به الله پناه می برد. و این برائت قطع کننده فریب خواهد بود و به وسیله آن کسانی که الله متعال را متزلزل عبادت می-کنند، سالم می مانند.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین