وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
هجرت به مدینه
استقبال اهل مدینه از رسول الله ﷺ:
۱۸۵- براء رضی الله عنه نیز می گوید: اهل مدینه را به اندازه ی هنگام ورود رسول الله ﷺ به مدینه، خوشحال ندیدم، حتی کنیزان می گفتند: رسول الله ﷺ آمد.
۱۸۶- او همچنین می گوید می گوید: مردان و زنان بر بالای خانه ها رفته بودند، وکودکان وخدمتکاران در کوچه پس کوچه ها با صدای بلند می گفتند: ای محمد ای رسول الله. (روایت مسلم)
۱۸۷- انس رضی الله عنه می گوید: “روزی که رسول الله ﷺ در آن به مدینه وارد شدند، همه چیز از برکت ایشان نورانی گشت”. (روایت احمد در مسندش، وسند آن صحیح است)
۱۸۸- انس رضی الله عنه همچنین می گوید: کنیزان بیرون آمده بودند و دف می زدند و اینگونه می سرودند: نحن جوار من بنی النجار … یا حبذا محمد من جار
ما کنیزانی از بنی نجار هستیم … محمد چه همسایه خوبی است.
۱۸۹- امام بیهقی بیت های معروف: (طلع البدر علینا من ثنیات الوداع) را با سندی ضعیف آورده است. وغزالی در احیا علوم دین آن را ذکر کرده، وحافظ عراقی درباره ی آن می گوید: “اسنادش متصل نیست”، وابن حجر در فتح الباری وابن قیم در زاد المعاد نیز آن را ضعیف دانسته اند.
۱۹۰- امام قَسْطَلّانی می گوید: مدینه با آمدن رسول الله ﷺ درخشید و خوشحالی وسرور به قلبها وارد شد.
اقامت رسول الله ﷺ:
۱۹۱- شتر پیامبر ﷺ به امر الله در محل مسجد نبوی زانو زد، و در این مکان مسجد نبوی ساخته شد.
۱۹۲- رسول الله ﷺ تا زمان ساخته شدن خانه هایشان، نزد ابو ایوب انصاری رضی الله عنه ماندند، و بدین ترتیب ابو ایوب با نزول پیامبر ﷺ نزد او، بزرگترین شرف را کسب نمود.