سلسله ی سیرت رسول الله ﷺ (۱۵)

از بعثت رسول الله ﷺ تا هجرتشان به مدینه

وفات ابو طالب:

۶۶- ابو طالب عموی رسول الله ﷺ بعد از این محاصره از دنیا رفت. رسول الله ﷺ در لحظات آخر از او خواست به کلمه ی توحید (لا إله إلا الله) گواهی دهد؛ اما نپذیرفت.
۶۷- ابو طالب بر کفر از دنیا رفت، و رسول الله ﷺ بر او بسیار اندوهگین شدند، وفرمودند: ” تا زمانی که نهی نشده ام برایت طلب آمرزش می کنم”. (متفق علیه)
۶۸- فرموده ی الله عزوجل در سوره ی توبه نازل گردید که الله، رسولش و مؤمنین را از طلب آمرزش برای مشرکین نهی می کرد؛ حتی اگر نزدیکترین کسانشان باشند.
۶۹- الله عزوجل فرمود: (مَا کَانَ لِلنَّبِیِّ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکِینَ وَلَوْ کَانُوا أُولِی قُرْبَى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ). یعنی: (پیامبر و مؤمنان را نسزد که برای مشرکان آمرزش بخواهند هر چند که خویشاوند باشند، پس از آنکه برایشان روشن شد که آنان اهل دوزخ اند). سوره ی توبه: آیه ۱۱۳٫
۷۰- رسول الله ﷺ فرمودند: “ابو طالب، کمترین عذاب اهل دوزخ را می چشد، کفشی پوشیده در حالیکه مغزش (از گرمای آن) می جوشد”. (روایت مسلم).