وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
همسرانش را از سخن گفتن بدون علم نهی می کرد:
روش ایشان صلی الله علیه وسلم اینگونه بود که همسرانش را از نسبت دادن هر چیزی به الله بدون علم بر حذر می داشت، تا همسرش در فتوا یا حکم دادن عجله نکند.
از عایشه رضی الله عنها روایت است که گفت:
«دُعِىَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم إِلَى جَنَازَهِ صَبِىٍّ مِنَ الأَنْصَارِ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ طُوبَى لِهَذَا عُصْفُورٌ مِنْ عَصَافِیرِ الْجَنَّهِ لَمْ یَعْمَلِ السُّوءَ وَلَمْ یُدْرِکْهُ قَالَ: أَوَغَیْرَ ذَلِکَ یَا عَائِشَهُ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ لِلْجَنَّهِ أَهْلاً خَلَقَهُمْ لَهَا وَهُمْ فِى أَصْلاَبِ آبَائِهِمْ وَخَلَقَ لِلنَّارِ أَهْلاً خَلَقَهُمْ لَهَا وَهُمْ فِى أَصْلاَبِ آبَائِهِمْ» [مسلم: ۲۶۶۲].
(رسول الله –صلی الله علیه وسلم برای شرکت در تشییع جنازه یکی از بچه های انصار دعوت شد، گفتم یا رسول الله: خوشا بحال این گنجشک از گنجشک های بهشت که هیچ کار بدی انجام نداده و گناه نکرده است، فرمود: شاید غیر از آن باشد ای عایشه، الله برای بهشت ساکنانی آفریده زمانی که در کمر پدرانشان بودند، و برای دوزخ ساکنانی آفریده زمانی که در کمر پدرانشان بودند).
امام نووی می گوید: «تمامی علمای مسلمین که قولشان در اجماع بشمار می آید اجماع کرده اند که هر کدام از بچه های مسلمین که وفات کند در بهشت است؛ زیرا مکلف نیست.
و در مورد حدیث عایشه اینگونه پاسخ داده اند: که رسول الله عایشه را از عجله کردن و قطعیت در موردی که دلیل قاطعی ندارد نهی کرد» .
خانواده اش را به تقوی و مکارم اخلاق فرمان می داد:
از عایشه رضی الله عنها روایت است که گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم به من فرمود:
«یَا عَائِشَهُ عَلَیْکِ بِتَقْوَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَالرِّفْقِ فَإِنَّ الرِّفْقَ لَمْ یَکُ فِی شَیْءٍ قَطُّ إِلَّا زَانَهُ وَلَمْ یُنْزَعْ مِنْ شَیْءٍ قَطُّ إِلَّا شَانَهُ»[احمد: ۲۳۷۸۶؛ صحیح الجامع: ۷۹۲۸].
(ای عایشه تقوای الله و نرم خویی داشته باش، زیرا نرم خویی در هرچیزی باشد آن را زیبا (و مزین) می کند، و از هر چیزی برداشته شود آن را زشت می کند).
«إِلَّا زَانَهُ»: یعنی آن را زیبا و کامل می گرداند، «إِلَّا شَانَهُ»: آن را معیوب و ناقص می کند .
آنان را بر نرم خویی و بردباری و شکیبایی تربیت می کرد:
از عایشه رضی الله عنها روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم به او فرمود:
«یَا عَائِشَهُ ارْفُقِی فَإِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِأَهْلِ بَیْتٍ خَیْرًا دَلَّهُمْ عَلَى بَابِ الرِّفْقِ»[احمد: ۲۳۹۰۶؛ سلسله الصحیحه: ۵۲۳].
(ای عایشه، نرم خو باش؛ زیرا الله هر وقت خیر و خوبی اهل خانه ای را بخواهد آنان را به نرم خویی راهنمایی می کند).