یوسف علیه السلام را میان بلای دین (فحشا) و بلای دنیا (زندان) مختار کردند؛ اما او چنین فرمود که:
﴿…رَبِّ ٱلسِّجۡنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدۡعُونَنِیٓ إِلَیۡهِۖ…﴾ [یوسف: ۳۳].
«… پروردگارا زندان برای من دوست داشتنیتر است از آنچه مرا بهسوی آن میخوانند…».
زیرا سلامت دین مهمتر از سلامت دنیا است.