الله متعال میفرماید: ﴿وَنَزَعۡنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنۡ غِلّٖ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِی هَدَىٰنَا لِهَٰذَا وَمَا کُنَّا لِنَهۡتَدِیَ لَوۡلَآ أَنۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُۖ لَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّۖ وَنُودُوٓاْ أَن تِلۡکُمُ ٱلۡجَنَّهُ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ۴٣﴾ [الأعراف: ۴۳].
«و هر کینهاى را از سینههایشان مىزداییم؛ از زیر [قصرهای] آنان جویبارها جاری است و میگویند: «سپاس مخصوص الله است که ما را [توفیقِ عبادت داد و] به این [بهشت] هدایت نمود؛ و اگر الله ما را هدایت نمیکرد، هرگز راه نمییافتیم. بیتردید، رسولان پروردگارمان، حق را آوردند». [آنگاه] به آنان نِدا داده میشود که: این بهشت، به پاداش آنچه میکردید به شما رسیده است».
عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «إِذَا خَلَصَ الْمُؤْمِنُونَ مِنَ النَّارِ، حُبِسُوا بِقَنْطَرَهٍ بَیْنَ الْجَنَّهِ وَالنَّارِ فَیَتَقَاصُّونَ مَظَالِمَ کَانَتْ بَیْنَهُمْ فِی الدُّنْیَا حَتَّى إِذَا نُقُّوا وَهُذِّبُوا أُذِنَ لَهُمْ بِدُخُولِ الْجَنَّهِ فَوَالَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لأَحَدُهُمْ بِمَسْکَنِهِ فِی الْجَنَّهِ أَدَلُّ بِمَنْزِلِهِ کَانَ فِی الدُّنْیَا».[۱]
از ابوسعید خدری روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «زمانی که مؤمنان از آتش نجات پیدا میکنند، روی پلی بین بهشت و دوزخ متوقف میشوند و تقاص ظلم و ستمهایی را که در دنیا نسبت به یکدیگر روا داشتهاند، پس میدهند تا اینکه پاک و صاف شوند. آنگاه به ایشان اجازۀ ورود به بهشت را میدهند. سوگند به ذاتی که جان محمد در دست اوست، هریک از آنها، مَسکنش را در بهشت از منزلش در دنیا، بهتر میشناسد».
[۱] – بخاری حدیث شماره ۶۵۳۵