دعوت به سوی خدا تجارت کوتاه مدت نیست که یا سود معینی در این دنیا در بر داشته باشد و یا این که صاحبانش آن را رها کرده و به تجارتی دیگر با سود بیشتر و درآمدی آسان تر روی بیاورند.
کسی که در جامعه های جاهلی به سوی خدا فرا می خواند باید نفس خود را به این موضوع عادت دهد که به سفری آسان و یا تجارتی مادی کوتاه مدت نپرداخته است…
بهتر است بدانیم که جامعه های جاهلی به جوامعی اطلاق می شود که در هر زمان و مکانی به اطاعت و پیروی غیر خدا تن داده اند.
شایسته است فرد اطمینان یابد که او با طاغوت هایی روبرو است که با در اختیار داشتن قدرت و ثروت می توانند ملت ها را آن قدر خوار و پست نمایند که قدرت تشخیص خود را کاملا از دست بدهند و می توانند این ملت ها را بر ضد دعوت کنندگان به سوی خدا، تحریک کنند.
آن ها خواهش های نفسانی این ملت ها را برانگیخته و به آنان هشدار می دهند که این افراد می خواهند آن ها را از لذت ها و خواسته هایشان محروم سازند؛ و این گونه ملت ها را تحریک می کنند!
فرد باید اطمینان یابد که دعوت به سوی خدا، وظایف و مسوولیت های بسیاری دارد و پیوستن به این دعوت در مقابل پایداری جاهلیت نیز دارای مسوولیت هایی است به همین خاطر در ابتدا گروه های ضعیف به آن نمی پیوندند ؛ بلکه گروهی برگزیده از یک نسل به آن ملحق می شود؛ گروهی که حقیقت این دین را بر آسایش و سلامتی و تمام لذت های این دنیا ترجیح می دهند.