{وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّخِذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ ⑹ ۞ وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّىٰ مُسْتَکْبِرًا کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِی أُذُنَیْهِ وَقْرًا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ⑺۞} لقمان.
و از مردم ڪسےهست
کہ سخنان بیهوده را مے خرد؛
تا بہ نادانے مردم را از راه خدا گمراه سازد،
و آن آیات را بہ ریخشند مے گیرد،
اینان براے شان
عذاب خوار کننده است .
و هنگامے ڪہ آیات ما براو خوانده شود،
تڪبر ڪنان روے مے گرداند،
گویی ڪہ آن را نشنیده است،
گویی در گوشهایش سنگینے است،
پس او را بہ عذابے دردناک بشارت ده.