هر چه یک انسان بیشتر رو به ستمگری و تکبر بیاورد، به همان اندازه حق را بیشتر انکار خواهد کرد؛ زیرا حق و ایمان با ظلم و تکبر یکجا نمیشود:
﴿وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَیْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا﴾
(با وجود آنکه در درون خود به آن یقین داشتند، از روی ظلم و تکبر آن را انکار کردند) نمل: ۱۴.
کرامت و بزرگواری انسان به واسطهی مجادله و بگومگوی با جاهلان و سفیهان کم میشود، زیرا آنان چیزی برای از دست دادن ندارند و کسی که از آنان دوری گزیند به خودش احترام قائل شده:
﴿وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا﴾ فرقان: ۷۲
(و چون بر لغو [و اهل آن] بگذرند، با بزرگواری میگذرند).