ستایش علی از معاویه و اصحابش، و سرزنشِ پیروانش که از اهل عراق بودند

ستایش علی از معاویه و اصحابش، و سرزنشِ پیروانش که از اهل عراق بودند

حضرت على فرمود: «اى کسانى که به تن حاضرید و به خرد غایب، هر یک از شما را عقیدتى دیگر است؛ فرمانروایانتان گرفتار شمایند؛ فرمانرواى شما، خدا را اطاعت مى‏کند و شما نافرمانیاش مى‏نمایید؛ و فرمانرواى اهل شام خدا را نافرمانى مى‏کند و ایشان سر بر خط فرمانش دارند. دلم مى‏خواهد معاویه با من معامله‌ای کند، همچون معاملۀ دینار به درهم: دو تن از شما را از من بستاند و یک تن از مردان خود را به من دهد. اى مردم کوفه، به سه چیز که در شما هست و دو چیز که در شما نیست، گرفتار شما شده‏ام؛ اما آن سه چیز: با آنکه گوش دارید، کر هستید و با آنکه زبان دارید، گنگید و با آنکه چشم دارید، کورید؛ و اما آن دو: نه در رویارویى با دشمن، آزادگانى صدیق‏ هستید و نه به هنگام بلا یارانى در خور اعتماد. دستهایتان پر خاک باد، همانند اشترانى بى‏ساربان هستید که هرگاه از یک سو گرد آورده شوند، از دیگر سو پراکنده ‏گردند. سوگند به خدا، گمان آن دارم که چون جنگ سخت ‏شود و آتش پیکار افروخته گردد، از گِرد پسر ابوطالب پراکنده شوید، همانند جدا شدن زن [به هنگام زایمان] از فرزندش؛ در حالى که من از جانب پروردگارم حجت و گواهى دارم و به راه روشن‏ پیامبرم گام مى‏زنم. راه من راهى روشن است؛ آن را گام به گام مى‏پیمایم و چشم از راه‏ برنمى‏گیرم، تا به ورطۀ باطل نیفتم»[۹۵].

[۹۵]- خطبه ۹۷.

مقاله پیشنهادی

فضیلت مهاجران و انصار

الله متعال می‌فرماید: ﴿لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِینَ ٱلَّذِینَ أُخۡرِجُواْ مِن دِیَٰرِهِمۡ وَأَمۡوَٰلِهِمۡ یَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗا …