« حدثنا محمد بن موسى بن المتوکل قال حدثنا علی بن إبراهیم عن أبیه عن حماد عن حریز عن زراره عن أبی جعفر ع قال قلت له الصلاه بین القبور قال صل فی خلالها و لا تتخذ شیئا منها قبله فإن رسول الله ص نهى عن ذلک و قال و لا تتخذوا قبری قبله و لا مسجدا فإن الله تعالى لعن الذین اتخذوا قبور أنبیائهم مساجد».
یعنی : «با اسناد مذکور، زراره از ابو جعفر (علیه السلام) روایت کرده که می گوید: به حضرت عرض کردم نماز بین قبر ها حکمش چیست؟ فرمود: در خلال (میان) آنها نماز بخوان اما چیزی از آنها را قبله نکن زیرا رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) از آن نهی کرده اند. و فرمودند: قبرم را قبله گاه و مسجد قرار ندهید ، زیرا خداوند متعال کسانی را که قبور پیامبرانشان را مسجد قرار می دهند لعن کرده است».
علل الشرائع للصدوق ، ج ۲ ، ص ۳۵۸ ح ۲؛ بحارالانوار ، ج ۸۰ ، ص ۳۱۳ ح ۴٫
این حدیث اسنادش «صحیح» است. بنگرید به : (روضه المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۱۱۴ ؛ الحدائق الناضره فی أحکام العتره الطاهره، ج۷، ص ۲۱۷ ؛ مستند الشیعه فی أحکام الشریعه، ج۴، ص ۴۳۵؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج۸، ص ۳۵۲ ؛موسوعه الإمام الخوئی، ج۱۳، ص ۲۰۰ ).