محمدرضا مظفر یکی از علما و آیات معاصرشان اعتراف کرده که بیشتر راویانشان از سوی ائمه مذمت شده اند، و کتابهای شیعه این را نقل کرده اند؛ و در مورد مذمت وارد شده درباره هشام بن سالم الجوالیقی می گوید: «و طعنه های زیادی در مورد او وارد شده است، چنان که بزرگانی از یاوران اهل بیت و اصحاب مورد اعتمادشان مورد مذمت و طعنه قرار گرفته اند، و پاسخ این است که این ها به صورت کلی گفته شده اند»[۱۱] یعنی از روی تقیه گفته شده است، سپس می گوید: «و چگونه می توان چنان افراد بزرگی را عیبجویی کرد؟ و آیا دین حق و امر اهل بیت جز با دلایل قاطع آنها با چیزی دیگر بر پا شده است؟»[۱۲].
بنگرید به تعصب که با آدمی چه مى کند! شیعیان از کسانی دفاع می کنند که امامان اهل بیت آنان را مذمت کرده اند و نصوص روایت شده از علمای اهل بیت را که متضمن طعن و تبری از این افراد است، انکار مى نمایند، روایاتی که کتابهای شیعه آن را نقل کرده اند. گوئی این متعصبان با انکار آن روایات، اهل بیت رضی الله عنهم را تکذیب و سخن آن بزهکران را تصدیق می کنند با این گمان که امامان آن مذمتها را در حال تقیه فرمودهاند. این متعصبان با این کار اقوال امامان را که مطابق دیدگاه عموم مسلمانان نیز مى باشد، نمیپذیرند و پشت سر راه دشمنانشان به راه افتادهاند؛ سخن آنها را تأیید می کنند و برای رد اقوال امامان به تقیه تمسک مى ورزند.
[۱]- مقتبس الاثر ۳/۶۳٫
[۲]- بحار الانوار ۱۰۱/۳۶۹٫
[۳]- اصول الکافی ۱/۱۸۱-۱۸۴٫
[۴]- نگا: الغیبه ص ۱۰۶ـ ۱۰۷٫
[۵]- ثم ابصرت الحقیقه محمد سالم الخضر ص ۲۹۱-۲۹۲٫ ناگفته نماند که این کتاب به زبان فارسی تحت عنوان (آنگاه حقیقت را یافتم) ترجمه شده است.
[۶]- فصل الخطاب فی اثبات تحریف کتاب رب الأرباب ص ۲۱۱٫
[۷]- مشارق الشموس الدریه ص ۱۲۶٫
[۸]- الدرر النجفیه یوسف البحرانی؛ مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث ص ۲۹۸٫