از جمله اموری که سعادت و خوشبختی ما را به کمال میرساند، این است که در حدود و چارچوب شریعت مقدس، از زیباییهای زندگی استفاده کنیم و بهره ببریم؛ خداوند، باغهایی شکوفا و زیبا آفریده است؛ چون او، زیباست و زیبایی رادوست دارد. باید نشانهها و آیات یگانگی خداوند را در این صنعت و آفرینش زیبا مورد مطالعه قرار داد. ﴿هُوَ ٱلَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی ٱلۡأَرۡضِ جَمِیعٗا﴾ [البقره: ۲۹] «خداوند، آن ذاتی است که همه آنچه را که در زمین هست، برای شما آفریده است». بوی خوش، غذای لذیذ و مناظر و چشم اندازهای زیبا و دلکش، بر شادمانی و سرور روحی انسان میافزاید. ﴿کُلُواْ مِمَّا فِی ٱلۡأَرۡضِ حَلَٰلٗا طَیِّبٗا﴾ [البقره: ۱۶۸] «از روزیهای حلال و پاکیزهای که در زمین هست، بخورید».
در حدیث آمده است: «از دنیای شما، خوشبویی (عطر) و زنان را دوست دارم و خنکی چشمانم در نماز است».
زهد ویرانگر و خشکه مقدسی ظلمت باری که از برنامههای غیرآسمانی، درمیان ما نفوذ کرده، برای بسیاری از ما زیباییهای زندگی را مکدر نموده است و از اینرو میبینیم که چنین زاهدانی، زندگی را با غم و اندوه و گرسنگی و بیخوابی و جدایی از همه چیز میگذرانند. پیامبرمان ج میفرماید: «ولی من، هم روزه میگیرم و هم روزه نمیگیرم؛ شب به نماز میایستم و میخوابم، و با زنان ازدواج میکنم و گوشت میخورم؛ پس هرکس از سنت من روی بگرداند، از من نیست».
آنچه برخی از فرقهها با خود میکنند، عجیب است؛ یکی، خرمای تازه نمیخورد! دیگری، نمیخندد و آن یکی آب سرد نمینوشد!. گویا آنها نمیدانند که این کار، یعنی شکنجه کردن نفس و از بین بردن درخشش و طراوت آن. ﴿قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِینَهَ ٱللَّهِ ٱلَّتِیٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ وَٱلطَّیِّبَٰتِ مِنَ ٱلرِّزۡقِۚ﴾ [الأعراف: ۳۲] «بگو: چه کسی، زینت خداوند را که برای بندگانش بیرون آورده و روزیهای پاکیزه را حرام کرده است؟».
پیامبر ج با اینکه بیش از همه نسبت به دنیا بیعلاقه بود، عسل میخورد. خداوند، عسل را آفریده تا خورده شود: ﴿یَخۡرُجُ مِنۢ بُطُونِهَا شَرَابٞ مُّخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهُۥ فِیهِ شِفَآءٞ لِّلنَّاسِۚ﴾ [النحل: ۶۹] «از شکم زنبور عسل، نوشیدنیای با رنگهای مختلف بیرون میآید که مایه شفا و بهبودی مردم است».
پیامبر ج با زنان بیوه و دوشیزه ازدواج کرده است: ﴿فَٱنکِحُواْ مَا طَابَ لَکُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ مَثۡنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَ﴾ [النساء: ۳] «آنچه از زنان که دوست دارید نکاح کنید دوتا و سه تا و چهارتا».
پیامبر ج در عیدها و دیگر مناسبتها بهترین لباس را میپوشید: ﴿خُذُواْ زِینَتَکُمۡ عِندَ کُلِّ مَسۡجِدٖ﴾ [الأعراف: ۳۱] «در هر سجدهگاه و عبادتگاهی، خود را بیارایید».
پیامبر ج، هم حق روح را ادا میکرد و هم حق جسم را به جا میآورد؛ هم سعادت دنیا را فراهم مینمود و هم برای سعادت آخرت تلاش میکرد؛ چون او، با دین فطرت مبعوث شده است. همان فطرتی که خدا، مردم را بر آن سرشته است.