زیبایی، رابطه ی جنسی و پیوند عاطفی

ارتباط جنسی یک نوع مشارکت بین طرفین، زن و شوهر، است. بعضی از زنان در این زمینه خجالت کشیده و مسأله را بطور کامل به شوهرشان می سپارند، البته این کار ناشی از درک اشتباه از سرشت ارتباط جنسی دوسویه، زن و شوهر، می باشد. معمولاً بسیاری از زنانی که بهره ی زیادی از زیبایی و جمال دارند می پندارند که آن ها در برآوردن امور زناشویی توان بیش تری دارند و این اعتقاد آنان را وامی دارد تا در امور جنسی نقش مسئولانه و قابل توجهی را به عهده نگیرند، با این گمان که زیبایی وی به تنهایی در به انجام رسانیدن این مهم به بهترین وجه کفایت می کند.
حقیقتی که لازم است متذکر شد آن است که زندگی زناشویی در تمام جنبه هایش یک نوع کنش و واکنش دوسویه میان زن و مرد است و ضرورت دارد که هر دو طرف در این تعامل نقش مسئولانه و پررنگی را به عهده بگیرند. حال این تعامل و کنش و واکنش در امور معنوی مانند ابراز احساسات عاشقانه باشد یا در مسائل مادی مانند تبادل لذت جنسی بین دو طرف.
زیبایی ظاهر زن در نظر مرد یک امر نسبی بوده و ممکن است مردی به زنی با رنگ رخسار سفید گرایش داشته باشد و دیگری زنی گنم گون یا سیاه چرده را بپسندد یا ممکن است زنی کوتاه قد را دوست داشته باشد و دیگری زنان بلند و باریک را ترجیح دهد و الی آخر … زیبایی زن تنها در ظاهر و جسم وی خلاصه نمی شود و زیبایی معنوی او هم در این بین اهمیت بسزایی دارد. همین زیبایی است که شخصیت زن را آشکار می سازد که فردی آرام، با وقار، بردبار و متین، بامحبت، علاقمند، قانع و خرسند، نرو رفتار و ملایم، فروتن، همیار، عاشق و پرمحبت و علاقمند به خوشنود ساختن شوهر هست یا خیر.
زنی با ویژگی های بالا زیبای حقیقی است، حتی اگر در زیبایی ظاهری کم تر از دیگران باشد. چنین زنی می داند که این تصور که زیبایی ظاهری زن خود به تنهای می تواند شوهرش را ارضاء نموده و نیاز جنسی وی را برآورد اشتباه محض است. درحالی که می توانند در امور زناشویی با عشقبازی و مهرورزی و ناز و کرشمه همیشگی و سخنان عاشقانه و دلنشین در مسائل زناشویی به خوبی عمل نمایند. در این حالت هردو با آنچه خداوند متعال حلال و گوارا ساخته است به یک اندازه از لذت و خوشی برخوردار می شوند.