زندگی کافران

شیخ الإسلام ابن تیمیه رحمه الله تعالی：

کافران، پرده‌هایی را که بر قلوب‌، گوش‌ها و چشم‌هایشان قرار دارد‌، بیان می‌کنند‌؛ جسم‌شان زنده است می‌شنوند و می‌بینند ولی زندگی‌شان مانند زندگی حیوانات است، زیرا که مانند آنها با حواس ظاهریشان می‌بینند‌، می‌شنوند‌، می‌خورند‌، می‌نوشند و به مسایل جنبی و شهوانی خود می‌پردازند، درحالی که از لحاظ حیات معنوی مرده‌ای بیش نیستند، و به همین خاطر خداوند می‌فرماید:
﴿وَمَثَلُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ کَمَثَلِ ٱلَّذِی یَنۡعِقُ بِمَا لَا یَسۡمَعُ إِلَّا دُعَآءٗ وَنِدَآءٗۚ﴾ [البقره: ۱۷۱].
«مثل کسانی که کفر ورزیدند همچون مثل کسی است که چوپان گوسفندانی باشد و  آنها را صدا بزند ولی آنها چیزی جز سر و صدا نشنوند».
همچنان که خداوند در وصفشان می‌فرماید:
﴿أَمۡ تَحۡسَبُ أَنَّ أَکۡثَرَهُمۡ یَسۡمَعُونَ أَوۡ یَعۡقِلُونَۚ إِنۡ هُمۡ إِلَّا کَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّ سَبِیلًا ۴۴﴾ [الفرقان: ۴۴].
«آیا گمان می‌بری که بیشتر آنان چنانکه باید می‌شنوند یا می‌فهمند نه آنان تفکر و تعقل ندارند ایشان همچون چهارپایان هستند و بلکه گمراه تر از آنان».
[قلبهای بیمار و مداوای آنها].