ریا و خود پسندی و غرور و فخر فروشی

ریا و خود پسندی و غرور و فخر فروشی و کبر و ناامید شدن از رحمت الله و مایوس شدن از کمک الله و خود را در امان دانستن از مکر الله و خوشحال شدن به آزار و ناراحتی مسلمانان

و سرزنش کردن مسلمانان به خاطر مصایب و مشکلاتشان و دوست داشتن به اشاعه ی فحشا و بدی در مسلمین و حسادت ورزیدن به آنان در نعماتی که الله ارزانیشان داده

و آرزو کردن از دست رفتن آن نعمت از آنان؛ حرمتش از زنا و نوشیدن شراب و سایر گناهان کبیره ی ظاهر بیشتر است.

و اصلاح قلب و جسد جز با دوری گزیدن و توبه از این اعمال امکان پذیر نیست و قلبی که اجتناب نکند از این کارها پس فاسد است.

الرِیَاءُ والعُجبُّ والکِبرُ والفَخرُ والخُیَلاءُ والقُنوطُ مِن رَحمهِ اللهِ والیَأسُ مِن رُوحِ اللهِ والأمنُ مِن مَکرِ اللهِ والفَرحُ والسرُورُ بِأذَى المُسلمِین والشَمَاتهُ بِمُصِیبَتُهم ومَحبَهُ أن تَشِیعَ الفَاحِشَهَ فِیهم وحَسدُهم عَلى مَا آتاهُم اللهُ مِن فَضلهِ وتَمنِی زَوالُ ذلِکَ عَنهُم =

أشدُّ تَحرِیمًا مِن الزِنَا وشُربِّ الخَمرِ وغَیرُهمَا مِن الکَبَائِر الظَاهِرَه ،

ولا صَلاحُ للقَلبِّ ولا للجَسَدِ إلا بِإجتنَابِهَا ، والتَوبَهُ مِنهَا ؛ وإلا فَهو قَلبٌّ فَاسِد »

مدَارِجُ السَّالِکِینَ بَیْنَ مَنَازِلِ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» لِــــــ { ابْنِ قَیِّم الْجَوْزِیَّه }  ج ۱ ص ۴۰۲