اهل سنت و الجماعت ایمان دارند که الله متعال پیامبرش صلی الله علیه و سلم را با معجزات آشکار و ایه‌های روشن تائید و یاری کرده است.
و از جمله آن معجزات و بلکه بزرگترین آن و روشن‌ترین آن قرآن عظیم است که خداوند متعال شیواترین و گویاترین امت‌ها را بوسیلۀ آن به چالش کشیده است که همانند این قرآن را بیاورند، اما آن‌ها نتوانستند حتی یک سوره مانند آن ارائه کنند و حکمت الهی اقتضاء نموده که قرآن از بزرگترین معجزات پیامبر صلی الله علیه و سلم باشد. چون اگر فقط معجزه‌ای حسّی می‌بود با تمام سدن عصر ایشان پایان می‌یافت همان طور که معجزات پیامبران گذشته پایان یافته است.
و بعد از قرآن بزرگترین معجزات ایشان صلی الله علیه و سلم معجزه اسراء و معراج است. بنابراین اهل سنت ایمان دارند که پیامبر صلی الله علیه و سلم در بیداری با روح و جسم خویش در شب اسراء به آسمان برده شده است و در یک شب ایشان از مسجدالحرام به مسجدالاقصی برده شده است چنان که قرآن به صراحت می‌گوید: ﴿سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِیٓ أَسۡرَىٰ بِعَبۡدِهِۦ لَیۡلٗا مِّنَ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ إِلَى ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡأَقۡصَا ٱلَّذِی بَٰرَکۡنَا حَوۡلَهُۥ لِنُرِیَهُۥ مِنۡ ءَایَٰتِنَآۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡبَصِیرُ﴾ [الإسراء: ۱].
«پاک و منزّه است آن (خدایی) که بندۀ خود را در شبی از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برد که در پیرامونش برکت نهاده‌ایم، تا برخی از نشانه‌های خود را بدور بنمایانیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست».
و از مسجدالاقصی ایشان صلی الله علیه و سلم به آسمان برده شده و به آسمان هفتم برده شد و سپس بالاتر از آن تا جایی که الله متعال خواسته بود تا سدره المنتهی که بهشت آنجاست بالا برده شد. و خداوند او را با آنچه می‌خواست گرامی داشت و به ایشان وحی نمود و با او سخن گفت و نمازهای پنجگانه را برایش مقرر کرد و ایشان صلی الله علیه و سلم وارد بهشت شد و از آن آگاهی یافت و از دوزخ مطلّع شد و ملائکه را دید و جبرئیل را به صورت حقیقی آن که الله متعال او را به آن صورت آفریده دید، و آنچه رسول اکرم صلی الله علیه و سلم دید دروغ و ناحق نبود بلکه همه آنچه با چشمان سر خود دید واقعی و حقیقی بود، و با این چیز خداوند او را گرامی داشت و از هه پیامبران برتر قرار داد و این اظهار برتری او بر همه بود، سپس ایشان در بیت المقدس آمد و پیش‌نماز پیامبران علیهم الصلاه و السلام شد و سپس قبل از سپیده دم به مکّه بازگشت، چنان که الله متعال می‌فرماید: ﴿وَٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ١ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمۡ وَمَا غَوَىٰ٢ وَمَا یَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ* إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡیٞ یُوحَىٰ* عَلَّمَهُۥ شَدِیدُ ٱلۡقُوَىٰ* ذُو مِرَّهٖ فَٱسۡتَوَىٰ* وَهُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ* ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ* فَکَانَ قَابَ قَوۡسَیۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ* فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ* مَا کَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ* أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا یَرَىٰ* وَلَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَهً أُخۡرَىٰ* عِندَ سِدۡرَهِ ٱلۡمُنتَهَىٰ* عِندَهَا جَنَّهُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ* إِذۡ یَغۡشَى ٱلسِّدۡرَهَ مَا یَغۡشَىٰ* مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ* لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَایَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡکُبۡرَىٰٓ﴾ [النجم: ۱-۱۸].
«سوگند به ستاره در آن زمان که دارد غروب می‌کند. (که) رفیق شما نه گمراه گشته و نه به بیراه رفته است. و از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید. آن (چیزی که با خود آورده و با شما درمیان نهاده است) جز وحیی نیست که (بر او) فرستاده می‌شو. (فرشتۀ) بس نیرومند آن‌را بدو آموخته است. (فرشته‌ای) نیرومند، آنگاه راست و درست ایستاد. و او در کنارۀ بلند آسمان بود. آنگاه نزدیک شد، سپس فرود آمد. تا آنکه فاصلۀ او به اندازۀ دو کمان یا کمتر گردید. سپس (خدا) به بندۀ خود آنچه را که باید می‌رساند، وحی کرد. دل (پیامبر) آنچه را دید انکار نکرد. آیا با او دربارۀ چیزی که دیده است ستیزه می‌کنید؟. و به‌راستی او را باری دیگر دیده بود. «نزد سدره المنتهی. جنه المأوی نزد آن است. هنگامیکه (درخت)) سدره را آنچه پوشانده بود فرو پوشاند. دیده(ی پیامبر) منحرف نشد و سرکشی نکرد. همانا او بخشی از نشانه‌های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد».
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین