رکن پنجم ایمان به آخرت(۳)

نشانه‌های بزرگ قیامت

علامت‌های بزرگ قیامت امور بزرگی است که نزدیک قیامت پدیدار می‌شود، و روی دادن ان عادی نخواهد بود و چون نخستین علامت پدیدار شود علامت‌های دیگر به دنبال آن خواهند امد، مانند پشت سر هم بودن مهره‌ها در رشته نخ، و چون این علامت آشکار شود نشانه فرارسیدن قیامت خواهند بود و به دنبال آن قیامت روی می‌دهد، و اهل سنت و الجماعت ایمان دارند که این علامت‌ها در قرآن و سنت آمده است و به آن باور دارند و برخی از ان عبارت است از:

• ظهور مهدی، او محمد بن عبدالله از اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و سلم است، از سمت مشرق می‌آید و در کنار کعبه با او بیعت می‌شود و بر شیوۀ نبوت حکمرانی می‌کند و دوران فرمانروایی او هفت سال خواهد بود و زمین را آکنده از عدالت می‌کند بعد از آن که مملو از ظلم و ستم است، اموال را بی‌حساب می‌دهد و در دوران او امت در چنان ناز و نعمتی خواهد بود که هیچگاه نبوده است، زمین سرسبز می‌شود و آسمان، باران زیاد می‌بارد.

• خروجمسیح دجال یک چشم^[۱] دروغگو که از سمت مشرق از منطقه خراسان به همراه هفتاد هزار یهودی می‌آید و در میان چشم‌هایش نوشته شده کافر، و مسلمین در بین شام و عراق متوجه او می‌شوند، به همه شهرها جز مکه و مدینه وارد می‌شود و فقط به این دو شهر نمی‌تواند وارد شود چون ملائکه از آن‌ها پاسداری می‌کنند، او چهل روز روی زمین می‌ماند یک روز به اندازه یک سال است و روزی به اندازه یک ماه و یک روز به اندازه یک هفته و بقیه روزهایش مانند روزهای عادی خواهد بود.

• نزول عیسی مسیح پسر مریم ÷ در مناره بیضا در شرق شام، و او در میان گروه رستگار که بر حق می‌جنگد و برای جنگیدن با دجّال گرد آمده نزول می‌کند و به هنگام اقامه نماز پائین می‌آید و پشت سر امیر آن گروه ـ مهدی ـ نماز می‌خواند و او دجال را با نیزه‌اش در کنار دروازه شرق لُدّ در بیت‌المقدس به قتل می‌رساند. و روی زمین براساس شریعت اسلام حکم می‌کند، صلیب را می‌شکند و خوک را می‌کشد و جزیه قبول نمی‌کند و جز اسلام هیچ چیزی را نمی‌پذیرد، و امنیت و رفاه فراگیر می‌شود و از میان امت کینه‌ورزی و دشمنی و حسادت از بین می‌رود، و برکت فراگیر می‌شود و خوبی‌ها فراوان می‌گردد. و از بس که مال زیاد است کسی علاقه به اندوختن و ذخیره کردن آن ندارد و صلح تمام زمین را فرامی‌گیرد و جنگ‌ها به پایان می‌رسد.

• خروج یاجوج و مأجوج، آن‌ها از هر جایی در می‌آیند، نسل و کشاورزی را نابود می‌کنند و در زمین تباهکاری و فساد بزرگی به راه می‌اندازند، آنگاه خداوند، کرم کوچکی را بر آن‌ها مسلط می‌کند که وارد مغزشان می‌شود و همه می‌میرند و تمام زمین از بوی بد آن‌ها متعفن می‌شود آن‌گاه خداوند پرندگانی را می‌فرستد که آن‌ها را حمل می‌کنند و به جایی می‌اندازند که خدا می‌خواهد و سپس الله متعال باران می‌باراند که آثار آن‌ها شستشو می‌گردد.

• سه خسف (فرو رفتن در زمین) بزرگ روی می‌دهد که جاههای زیادی از زمین را فرامی‌گیرد، یک

یک خسف (فرو رفتن در زمین) در مشرق و یک خسف در مغرب و یک خسف در جزیره عربی روی می‌دهد.

• و پدیدار شدن دود غلیظی که بین آسمان و زمین را می‌پوشاند و مشرق تا مغرب را می‌گیرد و همه دنیا را فرامی‌گیرد و برای مومنان همچون سرماخوردگی خواهد بود و در گوش و بینی و چشم منافقان فرو می‌رود و به سبب آن ورم می‌کنند تا اینکه از هر سوراخ آن‌ها بیرون می‌آید.

• طلوع خورشید از مغرب؛ هیچ کسی آن را نمی‌بیند مگر اینکه ایمان می‌آورد، ولی کسی که قبلاً ایمان نیاورده، دیگر ایمان آوردن برایش سودی ندارد و بعد از آن توبه گناهکاران پذیرفته نمی‌شود.

• بیرون آمدن حیوان زمینی از جایش، که حیوانی بزرگ است که آفرینش و کار آن برخلاف حیواناتی است که بشر تاکنون دیده است، این حیوان با مردم سخن می‌گوید و مومن را از کافر تشخیص می‌دهد، و چهرۀ مومن را براق و روشن می‌کند که علامت ایمانش می‌باشد، و حلقه‌ای بر بینی کافر می‌زند که علامت کفرش خواهد بود.

• خروج آتشی از قعر عدن و از دریای حضرَموت که مردم را از پشت سر احاطه می‌کند و از هر طرف آن‌ها را به سوی سرزمین محشر یعنی سرزمین شام می‌راند.

[۱]– فتنه دجال از برگترین فتنه‌هاست چون دجال سرچشمه کفر و گمراهی و فتنه‌هاست، به خاطر همین پیامبران اقوام خود را از او برحذر داشته‌اند، و رسول اکرم ج در آخر هر نمازی از آن به الله متعال پناه می‌برد و امت خود را از او برحذر داشته است.