رسول خداصلی الله علیه وسلم نمازها را به خاطر این دستور الهی:
﴿وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِینَ﴾ [البقره: ۲۳۸]
«و فروتنانه برای خدا به پا خیزید».
ایستاده ادا مینمود. به جز در سفر (چنانکه قبلاً بیان گردید) بر روی مرکب خویش، نماز نفل میخواند.
همچنین برای امتش جایز شد که در صورت ترس شدید (و رویارویی با دشمن) در حال راه رفتن و بر روی سواریهایشان نماز (فرض) را ادا نمایند. این مطلب در آیات زیر تصریح شده است:
﴿حَٰفِظُواْ عَلَى ٱلصَّلَوَٰتِ وَٱلصَّلَوٰهِ ٱلۡوُسۡطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِینَ٢٣٨ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ فَرِجَالًا أَوۡ رُکۡبَانٗاۖ فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَٱذۡکُرُواْ ٱللَّهَ کَمَا عَلَّمَکُم مَّا لَمۡ تَکُونُواْ تَعۡلَمُونَ٢٣٩﴾ [البقره: ۲۳۸-۲۳۹].
«در انجام نمازها و (به ویژه) نماز میانه (نماز عصر) محافظت ورزید و فروتنانه برای خدا به پا خیزید. و اگر (به خاطر جنگ یا خطر دیگری) ترسیدید، پیاده یا سواره نماز بخوانید. اما هنگامی که امنیت خود را باز یافتید (نماز را به صورت معمول آن به جا آورید و) برای آنچه که نمیدانستید و خدا به شما آموخت، خدای را یاد کنید».
رسول الله صلی الله علیه وسلم نمازها را در بیماری وفاتش نشسته میخواند .
۱— ترمذی و احمد و ترمذی آن را صحیح دانسته است.