منظور از روشنفکران اسلامی، علما و متفکرانی است که اسلامگرا نامیده می شوند، کسانی تحت تاثیر مکتب فکر تجدد گرایی (عقل گرایی)([۱]) قرار گرفتهاند که به صورت کلی یا جزئی استناد به نصوص شرعی را در سایر امور زندگی نمی پذیرند، و اینان عبارتند از سکولاریستها و کسانیکه چپ اسلامی فامیده می شوند.
و آنها شیوهای مرکب و تلفیقی یعنی طرحهای آنان و دیدگاه های مرجعیت اسلامی که به طور کلی آن را قبول دارند و به آن فرا می خوانند، در پیش گرفتهاند، و چون در کل منابع اسلامی را میپذیرند به آنها اسلامگرا گفته میشوند تا از عموم متجددین متمایز گردند.
اما آنها بر این باورند که شریعت با پارهای از دادههای معاصر تعارض دارد و در نتیجه به باور آنها پیشرفت علمی و فرهنگ معاصر می طلبد که برای بخشی از نصوص شرعی و تعالیم سنتی دینی در چارچوب مفاهیم فلسفی و علمی رایج تفسیر نو ارائه گردد.
[۱]– مکتب عقلگرایی معاصر به سه گروه تقسیم میشود:
- کسانیکه به طور کلّی وحی را انکار می کنند، و آنها سکولاریستها هستند، کسانی که عماد الدین خلیل در مورد آنان می گوید: آنان بر این باورند که هر برنامه از برنامههای اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و تربیتی زندگی بشر باید از عقل انسانی سرچشمه بگیرد، یعنی بدور از دین و اهل آن، تهافت العلمانیه، ص۵۳٫
- تقدس وحی را به صورت مستقیم انکار نمیکنند و ظاهرا به آن احترام میگذراند اما آن بدون محتوا و بدون آنکه نقشی داشته باشد میخواهند، و اموری ارائه میدهند که وحی را باطل میکند و آنرا به گونه ای مینماید که هیچ ارزش و اثری ندارد، و محمد ارکون و جابری و امثالشان از این طیف نمایندگی میکنند.
- گروه سوم عقل گراهای اسلامی تجدد خواه هستند که موضوع این پژوهش میباشد.