روزی شخصی به عمربن عبدالعزیز گفت: شخصی پشت سر شما غیبت کرده است! فرمود: اگر راست گفته باشی، مصداقت آیهی: ﴿إِن جَآءَکُمۡ فَاسِقُۢ بِنَبَإٖ﴾ [الحجرات: ۶]([۱]). است و اگر دروغ بگویی آیهی: ﴿هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِیمٖ١١﴾ [القلم: ۱۱]([۲]). شامل حالت میشود و اگر توبه نکنی مجازاتت میکنم و اگر توبه کنی عفو میشوی! گفت: یا امیرالمؤمنین توبه کردم!
[۱]– یعنی: «ای کسانی که ایمان آوردهاید! اگر شخصی فاسقی خبری را به شما رسانید درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی – بدون آگاهی (از حال و احوالشان و شناخت راستین ایشان -) آسیب برسانید، و از کرده خود پشیمان شوید».
[۲]– یعنی: «بسیار عیبجوئی که دائماً سخنچینی میکند».