روزه یکی از بزرگ­ترین اسباب آراسته­شدن به تقوای الهی است:

روزه یکی از بزرگ­ترین اسباب آراسته­شدن به تقوای الهی است:

تقوا حکمت و نتیجۀ اصلی و کامل روزه است. الله می­فرماید:

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ﴾ [البقره: ۱۸۳]

«ای کسانی ‌که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما فرض شده، چنانچه بر افرادی که پیش از شما بودند، فرض شده بود؛ تا پرهیزگار شوید».

شیخ عبدالرّحمان سعدی wدر تفسیر آیۀ فوق می­گوید: «بدون تردید روزه از بزرگ­ترین عوامل تقواست، زیرا باعث پیروی از امر و نهی الله متعال می­شود. به عنوان مثال، فرد روزه­دار، برای نزدیک­شدن به اللهI، آنچه بر وی حرام است؛ از خوردن، نوشیدن، همبستری و امثال آن را ترک می­کند؛ با وجود اینکه دلش تمایل به انجام آن‎ها داشته و این فرد با ترک موارد مذکور، امید به پاداش الهی دارد که این اعمال، بخشی از تقواست.

همچنین انسان روزه­دار به نفسش می­فهماند که الله تعالی همواره مراقب است و با وجود قدرت بر انجام آنچه دلش می­خواهد، آن را ترک می­کند، چون می­داند که اللهY همیشه آگاه است.

روزه راه­های نفوذ شیطان را تنگ کرده و می­بندد. ابلیس همچون خون در بدن آدمی جاری است و بر اثر روزه، نفوذ و تأثیرش ضعیف شده و گناهان کمتر می­گردد.

و نیز عباداتِ انسان روزه­دار -در اغلب موارد- بیشتر می­شود و عبادات از ویژگی­های تقواست.

همچنین وقتی که فرد ثروتمند گرسنگی را احساس کند، باعث می­شود با فقیران و بینوایان همدردی نماید و این نیز از خصلت‌های تقواست».[۱]

[۱]– تیسیر الکریم الرّحمن فی تفسیر کلام المنّان «تفسیر السّعدی»، ص ۸۶٫