عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ رَضِی اللَّه عَنْهما قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ فِی سَفَرٍ فَرَأَى زِحَامًا وَرَجُلاً قَدْ ظُلِّلَ عَلَیْهِ فَقَالَ: «مَا هَذَا؟» فَقَالُوا: صَائِمٌ، فَقَالَ: «لَیْسَ مِنَ الْبِرِّ الصَّوْمُ فِی السَّفَرِ».
(بخارى:۱۹۴۶)
جابر بن عبد الله رضی الله عنه میگوید: رسول الله ﷺ در یکی از سفرها، دید که گروهی از مردم، ازدحام نموده اند و شخصی را زیر سایه گرفته اند. پرسید:«او را چه شده است»؟ گفتند: روزه است. رسول الله ﷺ فرمود: «روزه گرفتن در سفر، عمل نیکی محسوب نمی شود».