عنْ أَبِی هُرَیْرَهَ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ:
«لا یَحِلُّ لِلْمَرْأَهِ أَنْ تَصُومَ وَزَوْجُهَا شَاهِدٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، وَلا تَأْذَنَ فِی بَیْتِهِ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، وَمَا أَنْفَقَتْ مِنْ نَفَقَهٍ عَنْ غَیْرِ أَمْرِهِ فَإِنَّهُ یُؤَدَّى إِلَیْهِ شَطْرُهُ».
(بخارے:۵۱۹۵)
ابوهریره مےگوید:
رسول اللـہ فرمود: «براے زن، جایز نیست ڪـہ هنگام حضور شوهر، بدون اجازه اش روزه (نفلے؛ سنت) بگیرد.
و همچنین نباید بدون اجازه شوهر ڪسے را بـہ خانـہ اش راه دهد.
و آنچـہ را ڪـہ بدون دستور شوهر، انفاق ڪند، نصف اجرش بـہ شوهر مےرسد».