روزه‌ی شش روز شوال

شیخ عبدالعزیز طریفی:
روزه‌ی شش روز از شوال پس از رمضان، برابر با روزه‌ی «دهر» است، و دهر یعنی: یک سال، زیرا روزه‌ی رمضان به اندازه‌ی ده ماه، و روزه‌ی شش روز شوال به اندازه‌ی دو ماه به حساب می‌آید، چرا که: «نیکی به اندازه‌ی ده برابر آن است».
مستحب بودن روزه‌ی شش روز از شوال به معنای منحصر دانستن آن برای شوال نیست و همچنین نافی استحباب آن در دیگر ماه‌ها نمی‌باشد. در واقع برای این در حدیث از شوال نام برده شده تا انسان در انجام آن تعجیل کند.
روزه گرفتن شش روز از شوال پیش از قضای روزه‌های رمضان جایز است؛ زیرا کسیکه به علت داشتن عذر، چند روز از رمضان را روزه نگرفته مانند کسی است که آن را کامل روزه بوده است و در این سخن رسول الله (صلی الله علیه و سلم) داخل است که: «هر کس رمضان را روزه گیرد و سپس آن را با شش روز از شوال ادامه دهد [روزه‌اش] مانند روزه‌ی دهر (همه‌ی سال) خواهد بود» اما قضا بر عهده‌ی وی خواهد ماند.
روزه‌ی مستحب پیش از قضای رمضان جایز است. از میان سلف، سعید بن جبیر بر این رأی است و از امام احمد نیز چنین روایت شده و ظاهر عمل عائشه (رضی الله عنها) نیز چنین است، زیرا ایشان قضای رمضان را تا شعبان به تأخیر می‌انداخت و بعید است که در این مدت هیچ روزه‌ی مستحبی نگرفته باشد.
نیت، تجارت علما است. مستحب است که انسان روزه‌ی شش روز شوال را موافق با روزه‌ی دوشنبه و ایام بیض (سیزدهم و چهاردم و پانزدهم هر ماه) قرار دهد تا اجر هر دو را به دست آورد. از عمر (رضی الله عنه) ثابت است که روزه‌ی قضا را با نفل [مطلق] یکجا می‌نمود. (یعنی هر دو را نیت می‌کرد).