رمضان ماه دعا است

این ماه…ماه دعاست…هم برای خود و هم برای مومنان دعا شرط است…

«وَأَنَا مَعَهُ إِذَا ذَکَرَنِی، فَإِنْ ذَکَرَنِی فِی نَفْسِهِ، ذَکَرْتُهُ فِی نَفْسِی، وَإِنْ ذَکَرَنِی فِی مَلَإٍ، ذَکَرْتُهُ فِی مَلَإٍ خَیْرٍ مِنْهُمْ» چنین آمده است: «وَأَنَا مَعَهُ حِینَ یَذْکُرُنِی، إِنْ ذَکَرَنِی فِی نَفْسِهِ، ذَکَرْتُهُ فِی نَفْسِی، وَإِنْ ذَکَرَنِی فِی مَلَإٍ، ذَکَرْتُهُ فِی مَلَإٍ هُمْ خَیْرٌ مِنْهُمْ»(بخاری)

«من با او هستم وقتی که مرا یاد می‌کند؛ اگر مرا در دل خود یاد کرد، او را در درون خود یاد می‌کنم. و اگر مرا در میان جمعی یاد کند، او را در میان جمعی بهتر از جمع آن‌ها یاد می‌کنم».

«عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: یَتَنَزَّلُ رَبُّنَا تَبَارَکَ وَتَعَالَى کُلَّ لَیْلَهٍ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْیَا، حِینَ یَبْقَى ثُلُثُ اللَّیْلِ الآخِرُ، فَیَقُولُ: مَنْ یَدْعُونِی فَأَسْتَجِیبَ لَهُ؟ مَنْ یَسْأَلُنِی فَأُعْطِیَهُ؟ مَنْ یَسْتَغْفِرُنِی فَأَغْفِرَ لَهُ؟». (بخاری)

از ابوهریره روایت شده است که پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فرمودند: «پروردگار متعال ما ثلث آخر هر شب به آسمان دنیا می‌آید [و بندگانش را ندا می‌زند] و می‌فرماید: چه کسی مرا می‌خواند تا جوابش دهم؟ چه کسی از من طلبی دارد تا به او ببخشم [هر آنچه که می‌طلبد]؟ چه کسی از من بخشش [گناهان و خطاهایش را] می‌خواهد تا او را ببخشم»؟

«عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رضی الله عنهما أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: تَلَا قَوْلَ اللهِ تَعَالَى فِی إِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلَامُ: ﴿رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیرًا مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی…﴾ الْآیَهَ، وَقَالَ عِیسَى عَلَیْهِ السَّلَامُ: ﴿‏إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‏﴾، فَرَفَعَ یَدَیْهِ، وَقَالَ: اللهُمَّ أُمَّتِی… أُمَّتِی، وَبَکَى، فَقَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: یَا جِبْرِیلُ اذْهَبْ إِلَى مُحَمَّدٍ – وَرَبُّکَ أَعْلَمُ – فَسَلْهُ: مَا یُبْکِیکَ؟» فَأَتَاهُ جِبْرِیلُ عَلَیْهِ الصَّلَاهُ وَالسَّلَامُ فَسَأَلَهُ، فَأَخْبَرَهُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِمَا قَالَ: – وَهُوَ أَعْلَمُ – فَقَالَ اللهُ تَعَالَى: یَا جِبْرِیلُ، اذْهَبْ إِلَى مُحَمَّدٍ، فَقُلْ: إِنَّا سَنُرْضِیکَ فِی أُمَّتِکَ وَلَا نَسُوءُکَ». (مسلم)

از عبدالله بن عمرو بن عاص   روایت شده است که پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ این آیه را که قرآن از زبان حضرت ابراهیم   بیان می‌کند، تلاوت فرمودند: ﴿رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیرًا مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی…﴾  [إبراهیم: ۳۶]  «خدایا! این بت‌ها بسیاری از مردم را گمراه ساخته‌اند، پس هرکس از من پیروی کند، او از من است…» و نیز این آیه را که قرآن از زبان حضرت عیسی   بیان می‌کند، تلاوت فرمودند: ﴿‏إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‏﴾ [المائده: ۱۱۸] «اگر آنان را عذاب کنی بندگان تو هستند و اگر از ایشان گذشت کنی، تو خود دانا و توانایی، چرا که تو چیره و کار به جایی وباحکمتی» و سپس دستانش را بالا بردند و فرمودند: خدایا! امتم … امتم و [سپس] گریه کردند. خداوند متعال در حالی که بهتر از هرکس به احوال بنده‌اش آگاه‌تر است، به جبرئیل   فرمودند: ای جبرئیل! نزد محمد برو و از او بپرس چه چیزی تو را به گریه واداشته است؟ جبرئیل نزد پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ آمد و از او [علت گریه‌اش را] پرسید؛ پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ علت را به او خبر داد؛ جبرئیل سخنان پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ را برای خداوند – که از هرکس به حال بنده‌اش آگاه‌تر است – بیان کرد؛ خداوند متعال فرمود: ای جبرئیل! نزد محمد برو و بگو: من [با عفو و بخشش امتت] تو را در مورد آن‌ها راضی خواهم کرد و تو را [نسبت به احوال آن‌ها] نگران نخواهم کرد»

ابوداود (۱۴۸۸) از سلمان ـ رضی الله عنه ـ روایت کرده که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «همانا پروردگار شما تبارک و تعالی بسیار اهل حیا و کریم است و از بنده‌اش شرم می‌کند که هرگاه دستانش را به سویش دراز کرد آن را خالی برگرداند»

﴿ادْعُواْ رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْیَهً إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ﴾ [اعراف: ۵۵]

(پروردگار خود را به زاری و نهانی بخوانید؛ او از حد گذرندگان را دوست نمی‌دارد).