- رعایت انصاف در مورد مخالف، عدالت و دادگری میان دو سوی اختلاف را به ارمغان می آورد:
اسحاق بن راهویه رحمه الله می گوید: «خداوند حق را دوست دارد. ابوعبید القاسم بن سلام از من فقیه تر و داناتر است».[۱]
و احمد بن حنبل در مورد اسحاق بن راهویه می گفت: « در خراسان کسی چون اسحاق در زمینه فقه و دانش سر بلند نکرده است، هرچند در بعضی مسائل با ما مخالفت می کرد. چون مردم پیوسته با یکدیگر اختلاف دارند».[۲]
- مذهب اهل سنت جمع و پذیرفتن حقایقی است که در تمام گروه ها می باشد:
امام ابن قیم رحمه الله می گوید: «هر حقی که در یکی از گروه ها وجود دارد، اهل سنت و جماعت در مورد آن با آن گروه موافق است درحالی که از آرای باطل آنها بری و بیزار است. بنابراین مذهب اهل سنت و جماعت جمع حقایقی است که در میان گروه های مختلف وجود دارد. و بلکه بدان معتقد بوده و آن را یاری نموده و پیروان آن را از این جهت دوست دارد و از طرفی نفی امور باطل در هر گروهی و بیزاری و دشمنی با آنها از این جهت، مذهب اهل سنت و جماعت می باشد. از این رو اهل سنت و جماعت در میان گروه های مختلف قاضی و داور می باشند و به طور مطلق به گروهی از آنها تمایل ندارند».[۳]
[۱] – نزهه الفضلاء: ۷۷۵
[۲] – نزههالفضلاء: ۸۴۰؛ السیر: ۱۱/۳۵۸-۳۸۳
[۳] – شفاء العلیل: ۱۱۳، ابن قیم