امام ابن القیم رحمه الله در الوابل الصیب می فرماید:
به خدا سوگند هیچ انسانی را ندیدم که مانند شیخ الاسلام ابن تیمیه زندگی گوارایی داشته باشد با وجود همه ی تنگدستی ها و نبود رفاهیت و بلکه وجود خلاف آن، با وجود زندانی بودن و تهدید شدن و آزارهایی که می دید، باوجود همه ی اینها زندگی اش از همه گواراتر و سینه اش از همه فراخ تر و قلبش از همه قوی تر و نفسش از همه شادمان تر بود و آثار نعمت ها در چهره اش می درخشید و هرگاه ترس ما را فرا می گرفت، و بدگمان می شدیم، و دنیا با فراخی اش برایمان به تنگ می آمد نزد او می رفتیم و به مجرد دیدن او و شنیدن سخنانش همه ی آن مشکلات از بین رفته و مبدل به فراخی سینه و قوت و یقین و آرامش می شد، پاک و منزه است آن ذاتی که قبل از دیدار خود بهشتش را بر بندگانش نمایان ساخته و درهای عمل را بر آنان گشوده تا نسیم خنک و بوی خوشش نیروی آنها را برای رسیدن به آن و مسابقه دادن برای بدست آوردنش فارغ کند.