بعد از خواندن نماز سوار شد و به سوی موقف (محل وقوف در عرفه) حرکت کرد، در عرفه ایستاد و در حالی که بر شتر سوار بود، تا غروب آن روز از درگاه پروردگار دعا و نیایش کرد. هنگام خواندن دعا مانند مسکینی که دست نیاز دراز کرده باشد، دو دستش را به سوی آسمان بلند کرد، و چنین فرمود: «باری خدایا! شما سخن مرا میشنوی، و مکانم را میبینی، و از نهان و آشکار من خبر داری، هیچی از کار من در نزد تو پوشیده نیست. من فقیر و بینوا هستم و از تو کمک میطلبم و به تو پناه آوردهام، و از تو میترسم و به گناهان خود اعتراف میکنم، مانند انسانی فقیر و بینوا از تو تمنا دارم، و در پیشگاهت تضرع و زاری میکنم، مانند گناهکاری ذلیل و درمانده و همچو کوری بیمناک و همچو کسی که در برابر تو گردن کج کرده، چشمانش اشک میریزد، و در برابرت ذلیل و کوچک است، تو را میخوانم.
باری خدایا! «مرا تیرهبخت و بیچاره مکن و نسبت به من مهربان باش، ای خوبترین مسؤولین و ای خوبترین بخشندگان!».
در اینجا این آیه نازل شد: «… امروز دین شما را برایتان به حد کمال رسانیدم و بر شما نعمت را تمام کردم و بهترین آیین را که اسلام است برایتان برگزیدم». (المائده آیه ۳)
(برگرفته از:کتاب زندگانی پیامبر اسلام مولف استاد ابوالحسن ندوی)