رزق

عبارت از بخشیدن و اعطای چیزهایی است که به شخص مرزوق (کسی که رزق به او داده می شود) نفع می رساند.
و دلیل آن نیز این قول خداوند است: {إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ} (الذریات: الآیه۵۸) معنی : (به راستی خداوند است که رزق دهنده می باشد.) {وَمَا مِنْ دَابَّهٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا) (هود: الآیه۶} (معنی): (و هیچ جنبنده ای بر روی زمین نیست مگر آنکه روزیش بر خداوند است).

و بر دو نوع است: رزق خاص و رزق عام.

رزق عام : همان رزقی است که توسط آن بدن قوام می یابد، که همان طعام و شراب و غیره را تشکیل می دهد، و همه مخلوقات را شامل می گردد.

و رزق خاص: رزقی است که توسط آن قلب اصلاح می گردد، و شامل علم و ایمان و عمل صالح می باشد.

مشیت خداوند:

همان اراده کونی خداوند است است که عام بوده، و همه افعال خداوند و بندگان او را شامل می شود.

و دلیل این مشیت در افعال خداوند، این آیه است: {وَلَوْ شِئْنَا لَآتَیْنَا کُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا} (السجده: الآیه۱۳) معنی: (و اگر می خواستیم، همه را هدایت می کردیم).
و دلیل این مشیت در افعال بندگان خداوند، این آیه است: {وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ} (الأنعام: الآیه۱۳۷) (و اگر خداوند می خواست، آن را انجام نمی دادند).

اراده خداوند و اقسام آن

اراده خداوند، صفتی است از صفات او، و بر
دو نوع است: اراده کونیه، که به معنای مشیت است. و اراده شرعیه که به معنای محبت است.

دلیل اراده کونیه خداوند، این آیه است: )فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلامِ) (الأنعام: الآیه۱۲۵) معنی:( پس کسی را که خداوند اراده کند که هدایت دهد، سینه اش را به اسلام روشن و منشرح می گرداند). و دلیل اراده شرعیه خداوند، این قول او است.

{وَاللَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْکُمْ} (النساء: الآیه۲۷) معنی: (و خداوند اراده کرده است که توبه شما را بپذیرد).

فرق میان اراده کونیه و اراده شرعیه:

در اراده کونیه همواره باید مقصود و مراد انجام پذیرد، و این مقصود و مراد ممکن است محبوب خداوند بوده، و ممکن است که خداوند آن را دوست نداشته باشد.

اما در اراده شرعیه وقوع و حاصل شدن مقصود و مراد لازم نیست، اما همواره مقصود و مراد، محبوب خداوند است.

محبت خداوند:

محبت خداوند صفتی از صفات فعلیه او است.

و دلیل آن این قول خداوند است: (فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ) (المائده: من الآیه۵۴) معنی: (پس خداوند قومی را خواهد آورد که آنها را دوست دارد، و آنها نیز او را دوست می دارند.)و همچنین: {وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ} (البروج:۱۴) معنی: ((و او است بخشنده دارای محبت)). ود ، همان خالص محبت است، و نمی توان محبت را به ثواب تفسیر کرد. چون این نوع تفسیر مخالف ظاهر آیه، و همچنین مخالف اجماع سلف می باشد، و هیچ دلیل و علتی نیز ندارد.