قال شیخ الإسلام ابن تیمیه ( علیه رحمات رب البریه ) :
من سلک طریق الاعتدال = عظَّمَ من یستحق التعظیم ، وأحبه ، ووالاه ، وأعطى الحق حقه ، فیعظِّم الحق ، ویرحم الخلق ، ویعلم أن الرجل تکون له حسنات وسیئات ، فیُحمَد ویُذَم ، ویُثاب ویُعاقَب ، ویُحَبُّ من وجه ویُبغَض من وجه ، هذا هو مذهب أهل السنه والجماعه ، خلافًا للخوارج والمعتزله ومن وافقهم. ] منهاج السنه النبویه (١۶٨/٣) [
هر کس که راهِ اعتدال پیشه کند، آنکه مستحق بزرگداشت است را بزرگ می شمارد و دوستش می دارد و به او محبت می ورزد.. و آنچنان که شایسته است ادای حق می کند.. در نتیجه، حق را تعظیم می نماید و با دیده ی رحم به مردم، نگاه می کند.. و به خوبی می داند که هر انسانی، خوبی ها و بدی هایی دارد و به خاطر آن، مورد ستایش و ذم قرار می گیرد و ثواب و عقاب می بیند و از جانبی، دوست داشته میشود و از جانبی موردِ خشم، قرار میگیرد.. این، همان مذهب اهلِ سنت و جماعت است.. بر خلاف خوارج و معتزله و پیروان آنان..