از چند روش انسان میتواند تا حدودے دریابد ڪه توبه او مورد پذیرش قرار گرفته است یا نه:
الف) احساس آرامش خاصی ڪه پس از ” دعا “و” توبه “به انسان دست میدهد یا احساس سبڪی از گناهان و آلودگیها.
ب ) انسان هر مقدار ڪه از گناهان خود پشیمان شده و با تضرع و التجای بیشتر، خدا را بخواند، توبه او مقبولتر است. بنابراین….
میزان انقلاب روحی انسان در حال ” استغفار ” نیز میتواند بهعنوان یڪ علامتی به ڪار آید.
ج ) میزان اعتماد به وعدههاے” خیر الهی “، قابلیت و عنایات خداوند را زیاد میڪند.
پس هر اندازه…..
“خدا باورے، توڪل و اعتماد”
به وعدههاےاو را در خود افزایش دادیم، میتوانیم بیشتر امیدوار باشیم ڪه ما را پذیرفته است.
د ) هر مقدار ڪه آثار واقعی توبه در “اعمال” و “رفتارهاے” ما بیشتر مشخص گردد.
یعنی رغبت ڪمتری به گناه و ارادهے راسخترے در اطاعت پروردگار یابیم، نشان میدهد ڪه….
توبه ما، توبه واقعیترے بود و به همین نسبت، مقبولتر واقع گردیده است.