راست‌گویی منجر به نیکی می‌شود و نیکی به بهشت رهنمون می‌سازد

«إِنَّ الصِّدْقَ یَهْدِی إِلَى البِرِّ، وَإِنَّ البِرَّ یَهْدِی إِلَى الجَنَّهِ، وَإِنَّ الرَّجُلَ لَیَصْدُقُ حَتَّى یَکُونَ صِدِّیقًا. وَإِنَّ الکَذِبَ یَهْدِی إِلَى الفُجُورِ، وَإِنَّ الفُجُورَ یَهْدِی إِلَى النَّارِ، وَإِنَّ الرَّجُلَ لَیَکْذِبُ حَتَّى یُکْتَبَ عِنْدَ اللَّهِ کَذَّابًا».^[۱]

«راست‌گویی منجر به نیکی می‌شود و نیکی به بهشت رهنمون می‌سازد و شخص راست می‌گوید تا راست‌گو می‌شود و دروغ منجر به فجور می‌شود و فجور انسان را به دوزخ می‌کشاند و شخص آن‌قدر دروغ می‌گوید تا نزد خدا دروغ‌گو نوشته می‌شود».

به این جهت مسلمان حقیقی راست‌گو است و سعی می‌کند گفتار و کردارش راست و درست باشد و چه مقام و مرتبه‌ی بزرگی که انسان نزد پروردگارش راست‌گو و از زمره‌ی صدیقان گردد.

[۱]– بخاری، ۵۶۲۹ و مسلم، ۴۷۱۹٫