راز و نیازی با خدا

«اللهم أقسم لنا من خشیتک ما تحول به بیننا وبین معاصیک ومن طاعتک ما تبلغنا به جنتک ومن الیقین ما تهون به علینا مصائب الدنیا ومتعنا بأسماعنا وأبصارنا وقوتنا ما أحییتنا واجعله الوارث منا واجعل ثأرنا علی من ظلمنا وأنصرنا علی من عادانا ولا تجعل مصیبتنا فی دیننا ولا تجعل الدنیا أکبر همنا ولا مبلغ علمنا ولا تسلط علینا بذنوبنا من لا یرحمنا» «بارخدایا! به اندازه‌ای از خوف و خشیت خود به ما عنایت کن که ما را از گناهان باز بدارد و به اندازه‌ای ما را از اطاعت و بندگی خود بهره مند ساز که ما را به بهشت برساند و به ما یقینی بده که مصیبت‌های دنیا را بر ما آسان نماید؛ خدایا! به ما توفیق بده تا شنوایی، بینایی و تواناییهای خود را تا زمانی که ما را زنده می‌داری، در راه بندگی تو بکار بندیم و این را تا پایان عمر، برای ما ماندگار بگردان و خون ما را بر گردن کسی بینداز که به ما ستم کرده و ما را بر دشمنانمان یاری بفرما و ما را در دین به مصیبت، دچار مگردان و دنیا را بزرگترین هم و اراده ما و نهایت علم و دانشمان قرار مده و به سبب گناهانمان، کسی را بر ما مسلط مکن که بر ما رحم ننماید».

علی بن مقله می‌گوید:

«هرگاه ناامیدی، دل را فرا بگیرد و دلِ فراخ و باز، به تنگ بیاید و هرگاه ناخوشی‌ها جای بگیرند و بلاها، در جای خود ریشه بدوانند و آنگاه که برای دور شدن زیان، راهی نبینی و چاره فرد هوشمند کارساز نیفتد، در آن حالتِ ناامیدی، خداوند نزدیک و اجابت کننده، منت می‌گذارد و کمکت می‌کند. برای همه حوادث و پیشامدها، گشایش نزدیکی وجود دارد؛ هرچند حوادث، به نهایت سختی رسیده باشند».